De moeder van Laetitia Delhez, een van de twee meisjes die de vreselijke gebeurtenissen overleefden, wilde van Dutroux weten waarom hij haar dochter had ontvoerd en wat hij met haar wilde doen. „Daarbij keek ik Dutroux aan, maar richtte ik mij tot de voorzitter van de raadkamer. Ik kreeg geen antwoord op die vraag. Ik blijf met dezelfde vragen zitten als zes jaar geleden.” De vrouw benadrukte hoe moeilijk haar dochter het ook nu nog heeft. „Ze is nog zeer fragiel.”

Paul Marchal, wiens dochter An wel de dood vond naast drie andere meisjes, praatte een uur lang. „Ik heb verteld wat wij tot nog toe hebben doorgemaakt.” Hij klaagde erover dat niet al het mogelijke wordt gedaan om vragen die hij heeft te beantwoorden. Hij vergeleek het onderzoek van justitie met een zee. „Als de vissen ziek zijn, moet men ze allemaal afmaken want indien men alleen de ziekste vissen zou doden, vergiftigen de anderen toch het water.”

Marchal wees ook de excuses af die Dutroux aanbood aan de familie van de slachtoffers. „Het is onmogelijk de ene dag mijn dochter weg te nemen en zich er de andere dag voor te verontschuldigen. Er is en er zal in ons hart nooit plaats zijn voor Dutroux.”

De zitting van vrijdag voor de zogenoemde raadkamer van Neufchateau was de tiende en de laatste. Op 17 januari beslist de raadkamer wie van de beschuldigden terecht zullen moeten staan in het proces, dat echter waarschijnlijk pas op zijn vroegst eind van het jaar zal beginnen. Dat zou dan ruim zeven jaar zijn nadat Dutroux werd opgepakt.