Den Breejen was eigenlijk helemaal niet van plan om predikant te worden. „Er was grote schroom voor het ambt. Maar ik heb duidelijk gezien dat dit de weg was die de Heere wilde dat ik gaan zou. En daarin ben ik ook steeds weer bevestigd.”In de hervormde gemeente van Delft neemt de predikant een echte middenpositie in. „We hebben hier bonders en leden die meer als middenorthodox of vrijzinnig gedefinieerd kunnen worden. Onze wijkgemeente staat daar echt op een goede manier tussenin. De samenwerking is gelukkig goed, ook al zijn er duidelijke verschillen. Die stoppen we ook niet weg.”

Midden in de kerk staan. „Dat is altijd de plaats geweest van de confessionelen in de kerk. Heel de kerk, heel het volk, zei dr. Hoedemaker ooit.” Ds. Den Breejen glimlacht. „We zijn in onze vereniging zeer gesteld op dr. Hoedemaker en delen zijn visie op de kerk. Maar de eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat Hoedemaker met zijn beroemde brochure ”Heel de kerk, heel het volk!” wel afscheid nam van de Confessionele Vereniging. Hij vond het allemaal te activistisch en zag geen heil in allerlei bewegingen die de kerk willen reformeren. Zo’n reformatie kon volgens hem alleen bereikt worden via de ambtelijke, kerkelijke weg. En we moeten zeggen: Hij heeft gelijk gekregen. Christus regeert Zijn kerk door de ambten en niet door actiegroepen.”

Broederschap

Als voorbeeld van het gelijk van dr. Hoedemaker noemt ds. Den Breejen de kerkorde van 1951. „Hoe je het ook wendt of keert: het was een belijdende kerkorde en een grote stap vooruit. Ik zie dat inderdaad als een vrucht van het gaan in de ambtelijke weg. Daarbij zien we juist nu, in de Protestantse Kerk, dat er meer aandacht is gekomen voor de orthodoxe, confessionele stroming in de kerk. De aanbieding van het appelschrift ”De Vader wacht!” aan het bestuur van de synode was in de Nederlandse Hervormde Kerk of in de Gereformeerde Kerken zo goed als ondenkbaar geweest. Nu worden we ervoor uitgenodigd. Het vorige appelschrift is zelfs besproken op de synode. Dan proef je toch iets van een totaal andere sfeer. Dat hadden we vier jaar geleden, in 2004, eerlijk gezegd niet durven hopen.”

De voorman van de Confessionele Vereniging heeft over de kerkvereniging van 2004 nog wel gemengde gevoelens. „Wij hebben altijd aangedrongen op federatie en vonden de snelle fusie een stap te ver. Maar, en daar heb je weer het confessionele standpunt: toen de ambtelijke vergaderingen op een zuiver kerkrechtelijke wijze het fusiebesluit hadden genomen, hebben wij ons daaraan onderworpen. En nu, terugkijkend, moet ik wel eens denken aan een tekst van Paulus, die zegt dat God alle dingen doet medewerken ten goede.”

Zijn betrokkenheid bij de Hersteld Hervormde Kerk is er echter niet minder groot om. „In het blad van de Confessionele Vereniging plaatsen we nog steeds het beroepingswerk van de Hersteld Hervormde Kerk. Heel bewust. Er is een grote verwantschap en ik vind dat ze nog steeds bij ons horen. Natuurlijk kan ik daarover als confessioneel gemakkelijker praten dan een bonder. Er is in onze gemeenten amper sprake geweest van scheuringen. Dus is er ook minder pijn. Maar hoe dan ook: de hersteld hervormden zie ik als broeders en zusters. Ze hebben gemeend een andere kerkelijke weg te moeten gaan. Dat vind ik verdrietig, maar het doet aan de broederschap niets af.”

Samenwerking

De vorming van de Protestantse Kerk bracht voor de Confessionele Vereniging opeens ook zusterorganisatie het Confessioneel Gereformeerd Beraad (CGB) langszij. Ds. Den Breejen: „Er zijn veel besprekingen met die organisatie. We liggen elkaar heel na. Begrijpelijk. Ik sluit niet uit dat er in de toekomst een samensmelting komt, of een federatieve samenwerking. Maar, en daar ben ik eerlijk over, er is ook verschil tussen ons. Je proeft bij het CGB soms wat meer actiebereidheid. Geen wonder, ze stammen toch af van dr. Kuyper.”

De samenwerking met de Gereformeerde Bond en het Evangelisch Werkverband is volgens de predikant uit Delft goed. „Met de Bond natuurlijk weer op een andere manier dan met het Evangelisch Werkverband. Maar we merken wel dat we op elkaar zijn aangewezen. We kunnen ons de luxe van de verscheidenheid niet meer permitteren. Zeker, er zijn andere accenten. En dat mag ook. Maar de liefde voor de kerk bindt ons.”

Ds. Den Breejen wil, samen met de net benoemde algemeen secretaris voor de Stichting Schrift en Belijden, ds. B. H. Weegink uit Katwijk, de komende tijd proberen de Confessionele Vereniging meer profiel te geven. „Er zijn veel kerkmensen en gemeenten die zich met ons verbonden voelen, maar dat resulteert meestal niet in een lidmaatschap van de vereniging. Men is wars van de clubjesgeest die er al snel kan ontstaan. Maar dat hoeft een goede betrokkenheid bij de CV niet in de weg te staan.”

Levensloop

Geboren op 18 mei 1945.
Predikant in Kapelle 1983.
Predikant in ’s Gravenzande 1991.
Predikant in Delft 1999.