De promotiecampagne ”Van vis krijg je nooit genoeg” van het Visbureau zou ruimhartig gesubsidieerd worden door de ministeries van VWS en LNV, zo suggereert Femke Nagel van Greenpeace ten onrechte in een ingezonden brief (RD van 1 september). De visserijsector heeft echter vooralsnog zelf geld gestoken in deze campagne.Ook op haar stelling dat de commerciële visbestanden onder druk staan door overbevissing, is het nodig af te dingen. In de Noordzee nemen de bestanden juist toe. De visstand wordt bewaakt door de ICES, een organisatie van biologen die de Europese Commissie adviseert over het beheer van de visbestanden in de Noordzee. De ICES zit met haar schattingen aan de veilige kant. De organisatie heeft nu al geadviseerd om de quota van tong en schol in 2009 te laten stijgen met 10 tot 15 procent.

In de praktijk zien vissers het bewijs. Geen enkele visserijonderneming kan gericht een heel jaar op schol vissen, omdat anders het quotum wordt overschreden. Voor kabeljauw geldt hetzelfde; men vist juist van de kabeljauw vandaan, omdat men geen honderden zo niet duizenden kilo’s overboord wil gooien. De tongstand is beter dan in 2007; het bewijs is te zien in de visafslagen.

In de loop van twintig jaar zijn er noodgedwongen van de 280 grotere Nederlandse boomkorschepen nog geen 100 overgebleven. Hoe ver moet er nog verder ingekrompen worden? Straks is er een zee vol vis en zijn er geen vissers meer!

Wat betreft de destructieve manier van vissen op tong: de boomkor schraapt slechts een laagje sediment weg. De bodemdieren die meegevangen worden, zeesterren krabbetjes en schelpen, verdwijnen grotendeels door de mazen van het net of gaan weer snel overboord. Voor bodemberoering zorgt de zee zelf wel. In de zuidelijke Noordzee komt soms met springtij tijdens mooi weer het zand op een diepte van 40 meter van de bodem naar de oppervlakte.

Biodiversiteit
De invloed van de bodemvisserij op het ecosysteem van de Noordzee is verwaarloosbaar, zo is gebleken uit grondig wetenschappelijk onderzoek door het RIVO (thans Imares). Van het totale oppervlak van de Noordzee wordt 70 procent nooit door boomkorschepen bevist. Van de resterende 30 procent wordt de helft minder dan eens in de vijf jaar bevist. Slechts 2 procent van het oppervlak wordt meer dan vijfmaal per jaar bevist. Op het Nederlandse continentale plat wordt op 40 procent van het oppervlak minder dan eenmaal per jaar gevist.

Onder andere Greenpeace wil dat er gebieden gesloten worden voor de visserij. Vijftien jaar geleden is na overleg tussen vissers en biologen de scholbox ingesteld, een gebied van 40.000 vierkante kilometer langs de kust van Nederland, Duitsland en Denemarken. De verwachting was dat in deze grote kraamkamer van vele soorten vis de visbestanden sterk zouden verbeteren.

Wat er gebeurde was echter dat de bestanden afnamen. Ook is de biodiversiteit in dit gebied veel minder geworden, terwijl vijftien jaar geleden meer dan de helft van de boomkorvloot juist daar actief was. Waarschijnlijk is de reden van deze afname dat er nu veel minder gevist wordt.

In het gebied waar Greenpeace nu stenen stort (van wel 2 à 3 ton per stuk), zijn garnelenscheepjes actief die, als er zo’n steen in het net komt, kunnen kapseizen, met alle gevolgen van dien. Greenpeace maakt zich druk om krabbetjes en schelpjes, terwijl er in Nederland jaarlijks duizenden ongeboren kinderen in de moederschoot worden gedood. De campagne van het Visbureau heeft de gezondheid van mensen tot doel. De illegale campagne van Greenpeace door het dumpen van rotsblokken de ondergang van vissers.

De auteur is mede-eigenaar van een visserijbedrijf in Arnemuiden.