Volgens ds. Maslucan Gonas hebben kerken in Peru veel aanknopingspunten om het Evangelie te verkondigen. „Het sociale leven in Peru raakt steeds meer ontwricht. Mensen vragen zich af of er nog wel normen en waarden zijn. In de grote steden van Peru is honger naar gemeenschap en saamhorigheid. De evangelische kerken spelen hierop in. Er worden heel wat conferenties over het belang van het gezin gehouden.”Na afloop van een dergelijke conferentie had ds. Maslucan Gonas een gesprek met de burgemeester van een stad die plannen van de kerken op het gebied van het gezin financieel wilde ondersteunen. De burgemeester in een district in Lima liet weten ervoor te willen zorgen dat de burgerlijke overheid garant staat voor de materiële voorzieningen. Hij verwacht dat de predikanten zorgen voor de waarheid van het Evangelie.

Duizenden mensen verlaten het rooms-katholicisme en zoeken naar iets anders. Ds. Maslucan Gonas sprak van mensen die eerst door een algemeen religieus gevoel naar bijeenkomsten komen en later de Heere Jezus als hun persoonlijke Verlosser leren kennen. „Er is een open deur voor zendingswerk in Latijns-Amerika.”

Die open deur is er ook in China, maar daar gebeurt het werk in het geheim. Broeder Jaap, wiens echte naam niet bekendgemaakt mocht worden, werkt in een Chinese stad van ruim 100.000 inwoners. Hij doet werk op het gebied van aidsvoorlichting, dat door de staat zeer gewaardeerd wordt.

In overleg met de overheid heeft broeder Jaap een aidspreventieprogramma opgezet. Zestien christenen gaan in vier groepen naar in totaal 170 dorpen om voorlichting te geven. „Daar zullen ze hun leven delen met anderen en geven ze het voorbeeld hoe te leven. Er zullen mogelijkheden voor het Evangelie ontstaan door het opbouwen van relaties”, verwacht hij.

Hij gaf twee voorbeelden van pasbekeerden. De ene, Hanna, was een vrouw van wie man en dochtertje ten gevolge van aids waren overleden. Door contact met een christen die haar hielp, is zij tot geloof gekomen. Ze werkt nu in een weeshuis. „De blijdschap straalt uit haar ogen.”

De ander is Ben. Hij kreeg lepra en werd uit de gemeenschap gestoten. In wanhoop dronk hij landbouwgif. Zo werd hij gevonden door een christen. Hij is tot geloof gekomen en evangeliseert in een dorp, waar vorig jaar nog maar een enkele christen was. Nu zijn er twintig.

Ds. A. Verwijs werkt in Rwanda aan theologisch onderwijs op afstand. Er zijn 400 predikanten en voorgangers die het onderwijs volgen. Dit jaar zijn zeventig studenten afgestudeerd. De tegenstellingen in dit door de genocide van 1994 geteisterde land zijn nog lang niet verdwenen. „Haat en jaloezie maken nog steeds deel uit van het dagelijks leven. Mensen worden hierdoor nog dagelijks vergiftigd.”

Ds. Verwijs leert de theologiestudenten dat verzoening nodig is, maar ook dat ze niet naar de overheid of naar anderen moeten luisteren als die dingen van hen eisen die tegen Gods geboden ingaan, wat in 1994 wel gebeurd is.

Het thema van de dag, ”Heengaan, prediken en genezen”, kwam met name aan de orde in een drietal Bijbelstudies. Ds. M. Messemaker, hervormd predikant te Monster, sprak over het heengaan. Hij zei dat zending niet begint bij mensen die schijnbaar geschikt zijn, maar bij ongeschikten.

Ds. M. C. van Pelt uit Rotterdam had het over preken. „Het grote verhaal van het Evangelie wordt zichtbaar in de kleinheid van ons concrete bestaan, in het getuigenis door woorden en daden van kleine mensen heen.”

Ds. J. A. W. Verhoeven, hervormd predikant te Oudewater, sprak over het laatste deelthema, genezen. Hij vroeg zich af of de prediking wel in orde is als er nooit tekenen te zien zijn. „Zou het tekort aan bereidheid om heen te gaan en anderen aan te spreken met het Evangelie misschien verklaren waarom er in onze context niet zo veel wonderen te zien zijn? Zouden tekenen van het Koninkrijk meer kans krijgen wanneer onze mogelijkheden uitgeput zijn en als we ons op het snijvlak van geloof en ongeloof begeven; als onze artsen, leraren en maatschappelijk werkers juist bij niet-christelijke instellingen een baan gaan zoeken?”

Tijdens de informatiemarkt in de pauze was er gelegenheid zendingswerkers te spreken. Dat waren onder andere de familie Van Dam, die uit Namibië vertrokken is; Willem-Henri den Hartog, die naar Namibië gaat; Martijn en Anneke van den Boogaart die naar Malawi gaan; Klaas en Anita Dijkstra die zijn terugkomen uit Albanië; Karsten en Irene die in Zuidoost-Azië werken; en Maarten en Arine Kommers die naar Peru vertrekken.

Den Hartog: „De een komt zeggen dat ze voor je bidt, een ander vertelt over een zoon die in Namibië werkt en een predikant vroeg naar mijn roeping. Allemaal heel opbouwend.”

Zendingsdag

DOORN - De eerste zendingsdag van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) op Hydepark in Doorn is geslaagd, zegt directeur ds. W. G. Teeuwissen tevreden.

„Deze locatie leent zich meer voor ontmoeting en uitwisseling dan het terrein in Driebergen. De kramen staan in een driehoek en er is volop ruimte. Het hoofdveld waar de samenkomsten worden gehouden, heeft een komvorm en geeft daardoor iets beslotens. Een gevoel van saamhorigheid. Ook is het gezang beter te horen.”

De verplaatsing van de zendingsdag van begin naar eind augustus lijkt ook goed te zijn aangeslagen, aldus ds. Teeuwissen. „Ik schat dat er nu 3000 bezoekers zijn geweest, ongeveer 500 meer dan vorig jaar. Ik hoor van mensen die jaren niet geweest zijn vanwege hun vakantie en die er nu weer zijn.”

Voor het eerst is er ook een informatiemarkt. Hier kunnen bezoekers in de pauze kennismaken met zendingswerkers. „Er is een voortdurend geloop van mensen en er worden veel gesprekken gevoerd.”

Ook locatiehoofd Ria Dunsbergen van Hydepark is tevreden. „Het is de eerste keer dat op het terrein van Hydepark zoiets massaals plaatsvindt. Het park is uitstekend geschikt voor een grootschalig evenement als dit. Gelukkig is het droog weer, zodat geparkeerde auto’s geen schade toebrengen aan de grasmat. Ik denk dat hier in de toekomst vaker grootschalige evenementen gehouden kunnen worden, als ze tenminste bij Hydepark passen. We gaan hier geen rommelmarkt houden.”