Dr. B. Plaisier zei dit dinsdag in Utrecht bij de presentatie van een rapport dat een groep predikanten uit Noord-Holland over de stagnerende doorstroming had opgesteld. Die had in totaal 2874 formulieren met vragen naar de plaatselijke kerkenraden gezonden, waarvan er 590 hadden gereageerd voor de datum van 1 juli.

„Wij doen met veel plezier ons werk”, zei de voorzitter van de werkgroep, dr. D. Visser, predikant in Broek op Langedijk. „Maar wij zouden het ook heel plezierig vinden als het mogelijk is weer eens te verkassen.” Dat is voor de predikant goed „een nieuwe uitdaging), maar ook voor de gemeente (een ander geluid).

In de Gereformeerde Kerken is een van de oorzaken dat de leeftijdsperiodieken door de plaatselijke gemeente moeten worden betaald. In de Nederlandse Hervormde Kerk geschiedt dat uit een landelijke kas.

Oudere predikanten („Dat ben je al gauw”) van 45 jaar en ouder krijgen steeds minder een beroep om in een andere gemeente te komen werken. ’Te duur’, ’kan niet meer met de jeugd omgaan’ en ’niet meer bij de tijd’ worden dan als argumenten gebruikt. Plaisier zei daarop dat als er één beroep is waar ervaring telt, juist het predikantschap is.

Een vlotte, enthousiasmerende predikant die weer leven in de brouwerij brengt, en dus meer geld in het laatje, wordt steeds vaker verkozen boven een uitstekende theoloog die wat rustiger is. „Een gitaarcursus is een aanbeveling”, zei een van de aanwezige predikanten.

De groep pleit voor snelle gelijkschakeling van de hervormde en gereformeerde predikantssalarissen. Daartoe heeft de triosynoode al in 1996 opdracht gegeven, zei SoW-staflid P. Eenshuistra, die verwachtte dat dit complexe probleem in 2005 is opgelost. Verder zou meer begeleiding van bovenaf bij het beroepingswerk veel leed in de pastorie kunnen voorkomen.

De Nederlandse Hervormde, Gereformeerde en Lutherse Kerken tellen samen ongeveer 2400 gemeentepredikanten, van wie 400 in deeltijd.