Dr. Schenderling (1961), die in 1999 promoveerde op een onderzoek naar mens en dier in theologisch perspectief, vindt het merkwaardig dat kerken als de Rooms-Katholieke Kerk en de Protestantse Kerk in Nederland nog geen gedragscode hebben ingevoerd. Zij zouden zich kunnen spiegelen aan veel bedrijven en ministeries die zo’n reeks regels wel kennen. Door het ontbreken van een beroepscode kunnen pastores en andere kerkelijke medewerkers volgens dr. Schenderling bij ethische kwesties niet op algemeen erkende richtlijnen terugvallen.De kerkelijke medewerkers zouden in de code het antwoord moeten kunnen vinden op vragen als: wanneer mag ik mijn beroepsgeheim doorbreken, wanneer moet ik mensen doorverwijzen, welke nevenactiviteiten mag ik ontplooien en hoe moet ik met relaties omgaan.

Volgens dr. Schenderling hebben zowel de kerken als hun medewerkers belang bij de invoering van een gedragscode. Wangedrag van pastores heeft de kerken soms flinke schade toegebracht. De predikant verwijst onder meer naar de gevolgen van seksueel misbruik door pastores in de Amerikaanse Rooms-Katholieke Kerk.

Met een gedragscode zouden de kerken laten zien dat zij zulke misstanden willen voorkomen. In de gedragscode zou de regel moeten worden opgenomen dat de kerken altijd aangifte doen als een medewerker van seksueel misbruik wordt beschuldigd.

De pastores hebben volgens dr. Schenderling baat bij de rechtszekerheid die de gedragscode biedt. In het recente verleden zijn enkele pastores in de problemen gekomen nadat ze erfenissen van gemeenteleden hadden aanvaard, hoewel nergens staat dat zij dat niet hadden mogen doen.

Dr. Schenderling roept de kerken op snel hun verantwoordelijkheid te nemen. „Als de kerken een rol willen spelen in het publieke debat over normen en waarden, kunnen ze hun eigen medewerkers niet vrijlaten in allerlei ethisch gevoelige kwesties. Het zou de geloofwaardigheid van de kerken in het publieke debat ten goede komen als ze gedragscodes zouden invoeren”, meent de predikant uit Berkel en Rodenrijs.