Dat zei de oud-katholieke aartsbisschop van Utrecht, Joris Vercammen, maandag in een lezing in Waalwijk. Hij onderstreepte dat hij niet pleit voor een terugkeer naar de Rooms-Katholieke Kerk, de kerk waarvan de Nederlandse oud-katholieken zich in de achttiende eeuw losmaakten. Van „Roomse nieuwigheden” als de pauselijke onfeilbaarheid (1870) moeten de oud-katholieken nog altijd niets hebben.Vercammen, zelf eens rooms-katholiek priester, zei dat de crisis in de oecumene een crisis van de kerk zelf is. De kerkelijke instituten nemen zichzelf te ernstig. Zij denken dat de traditie hetzelfde is als de wijze waarop zij die gestalte hebben gegeven. Ze houden er onvoldoende rekening mee dat traditie „een levend en dynamisch gebeuren” is, waarbij de boodschap van het evangelie steeds op de actualiteit en de levenservaring van mensen moet worden betrokken.

Juist het zoeken van de katholiciteit kan de uitweg in de oecumenische impasse bieden. Vercammen ziet een aantal opdrachten voor de kerken. Zij moeten een „herberg” zijn die mensen ruimte biedt voor de hedendaagse vragen en mogelijkheden tot spirituele groei en de samenleving kritisch volgen met de bedoeling „ontwikkelingen van spirituele en morele ondertitels te voorzien.” Voorts moeten zij samenwerken met andere religies die ook opkomen voor de menswaardigheid van leven en samenleven. De religies moeten volgens Vercammen „zich ontworstelen aan de dynamiek van concurrentie en agressie.” Dat kan alleen als zij elkaar beter leren kennen en elkaars zoeken naar waarheid leren waarderen.