Het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond benoemde dr. Van den Belt (36) per 1 april 2008 voor vijf jaar tot bijzonder universitair docent aan het departement godgeleerdheid van de Universiteit Utrecht. De benoeming betreft een halve formatieplaats.Dr. Van den Belt is hervormd predikant in Nijkerk. Zo blijft hij zichzelf zien: dienaar van het Woord. „Dat is mijn eerste roeping. Maar gaandeweg is er ook iets gegroeid van een roeping om in het wetenschappelijk bezig zijn. Dat is meer dan een hobby. Ik zie ernaar uit om in de lijn van mijn voorganger De Reuver de rijkdom van de gereformeerde traditie door te geven aan anderen.”

Dr. Van den Belt wordt niet benoemd als hoogleraar, omdat hij pas vorig jaar oktober promoveerde en naast zijn dissertatie relatief weinig wetenschappelijke publicaties op zijn naam heeft staan. „Tegenwoordig zijn de eisen voor hoogleraar veel hoger dan in het verleden. Dat heeft ook te maken met de kwaliteitseisen van universiteiten. Het is niet genoeg dat iemand gepromoveerd is. Ik ben blij dat de Gereformeerde Bond het vertrouwen in mij heeft gesteld om, gekoppeld aan deze leerstoel, in wetenschap en onderwijs te voorzien. Ik hoop mij verder in de wetenschappelijke gereformeerde theologie te ontwikkelen.”

De Nijkerkse predikant krijgt als taak het erfgoed van de Reformatie en andere hoofdmomenten uit de gereformeerde traditie voor kerk en theologie te ontsluiten. „Ik heb in mijn proefschrift het thema van het Schriftgezag vanuit de Reformatie en de gereformeerde orthodoxie tot aan Herman Bavinck gevolgd en vergeleken. Ik vind het spannend om zoiets ook met andere onderwerpen te doen. Het is interessant om de historische lijn met de dogmenhistorische te combineren.”

Een en ander past goed in de traditie van de Utrechtse universiteit, vindt dr. Van den Belt. „Sinds Graafland, maar ook reeds daarvóór, is daar een onderzoekstraditie aanwezig die Reformatie, Nadere Reformatie en gereformeerde orthodoxie met elkaar vergelijkt. De Reuver richtte zich vooral op de Nadere Reformatie en de spiritualiteit, W. J. van Asselt op de gereformeerde orthodoxie. Beide stromingen zijn de moeite waard. Het is ook interessant om te onderzoeken waar de wortels liggen in de periode voor de Reformatie. Gereformeerd zijn is niet iets exclusiefs, maar maakt als katholiek geloof deel uit van de periode vóór de Reformatie.”

Dr. Van den Belt wordt docent op een universiteit waar nog steeds landelijk gezien de meeste theologiestudenten van hervormd-gereformeerden huize te vinden zijn. „Dat neemt niet weg dat studenten tegenwoordig steeds mobieler zijn en ook delen van hun studie op andere universiteiten kunnen volgen. Dat juich ik alleen maar toe. Het is verrijkend om ook bij andere docenten je licht op te steken.”

Schriftgezag
Tot op heden heeft dr. Van den Belt zich vooral beziggehouden met het Schriftgezag. Hij maakt er geen geheim van dat hij nieuwe vragen onder ogen wil zien. Zo stelde hij recent dat vanuit de geschiedenis van de gereformeerde theologie de aanvaarding van het geloof in de onfeilbaarheid van de Schrift niet per definitie een afwijzing van een oudere schepping impliceert.

De nieuwe docent ziet het als een taak voor de gereformeerde theologie om óók te doordenken wat het moderne wereldbeeld betekent voor de uitleg van Genesis. In een interview in deze krant zei hij „heilige eerbied én wetenschappelijke nuchterheid” met elkaar te willen verbinden.

Die richting moeten we, zegt dr. Van den Belt nu, de komende tijd als gereformeerde theologen inslaan: „Niet in het isolement, niet defensief, maar met gebruikmaking van alle theologische inzichten, taalkundig, redactiehistorisch, literair. Terwijl we toch blijven vasthouden aan de onfeilbaarheid van de tekst zoals die voor ons ligt. Een onfeilbaarheid die het voorwerp is van het geloof.”

Dr. Van den Belt wil vanuit het gezag van Gods Woord en de belijdenis, als vertolking van dat Woord, lijnen trekken naar de postmoderne wereld. „Dat betekent wel spitsroeden lopen. Dat is niet zonder risico’s, maar dat doen we in vertrouwen: „Op Uw Woord heb ik gehoopt.” Dat impliceert ook het eerlijk aan de orde stellen van moderne vragen waarop geen eenvoudige antwoorden te geven zijn. Ik heb de indruk dat de grote theologen in de gereformeerde traditie daar soms onbevangener mee omgingen dan nu wel eens gesuggereerd wordt.”

Het aan de orde stellen van nieuwe vragen is vruchtbaarder dan het zich terugtrekken in eigen wereldje, aldus dr. Van den Belt. „Daarom heeft de Gereformeerde Bond deze post bewust gekoppeld aan de faculteit die midden in de universiteit staat. Het doorgeven van de gereformeerde schat aan studenten betekent het ingaan op de vragen die ook zij hebben en die onvermijdelijk zijn wil de gereformeerde theologie zeggingskracht hebben voor de wereld van vandaag.”