Dat ds. T. Wegman uit Ameide-Tienhoven ooit zijn 25-jarig ambtsjubileum zou herdenken als hervormd predikant, lag niet echt in de lijn der verwachtingen. Theo had er namelijk voor gekozen leraar te worden. „Ik kom uit een goed nest. Absoluut. Maar we waren thuis niet echt kerkelijk. Ik ben er pas bij betrokken geraakt door mijn studie op de pabo. En ik had, precies als Timotheüs, een godvrezende grootmoeder. Als ik bij haar logeerde, ging ik naar de kerk.”Theo Wegman, geboren in Ouderkerk aan den IJssel, leidde daar als voorzitter een plattelandsjongerenorganisatie. „En dan moest ik ook wel eens een meditatie houden. M’n huidige vrouw zei toen wel eens: Zou je geen dominee willen worden? Maar zoiets beslis je natuurlijk niet eventjes, daar moet je een roeping voor hebben. Zeker nadat ik onder de prediking van wijlen ds. J. van Sliedregt bewust tot verandering was gekomen, ben ik daar erg over gaan nadenken.”

Na veel twijfel werd de weg duidelijk en begon Theo met de zaterdagstudie. „Later -we hadden toen inmiddels een kind- ben ik op de voltijdstudie overgegaan. Dat was natuurlijk geen vette tijd. We moesten als gezin leven van een studiebeurs. Maar het is gelukt, ik werd beroepen en op 13 oktober 1982 mocht ik bevestigd worden als deeltijdpredikant in de hervormde gemeente te Sint Anthoniepolder.”

Volksdominee
Hij denkt nog vaak terug aan zijn eerste gemeente, zegt hij. „Als parttimer was je altijd beroepbaar, dus vandaar dat we daar kort hebben gestaan. Ik zal zeker niet ontkennen dat ik een bepaalde ontwikkeling heb doorgemaakt. Sint Anthoniepolder was een traditioneel ingestelde streekgemeente. Maar het was wel mijn eerste liefde. Ik heb daar moeten leren mezelf te zijn. Dat is een proces en het was niet altijd makkelijk. Maar het heeft me uiteindelijk wel gemaakt tot wie ik ben. Ik moest leren dat ik niet zo nodig de uiterst degelijke, zeer orthodoxe dominee hoefde te zijn.”

In 1985 werd de predikant verbonden aan de hervormde gemeente in Wijngaarden. „Ook daar was een zekere traditionele instelling. Het bleef allemaal zo hetzelfde. Er werd soms wel veel over de zaken gesproken, maar niet eruit. Ik heb het als een wonder van de Heere ervaren dat er toch een doorbraak gekomen is in die gemeente. De verbondenheid met Wijngaarden is altijd bijzonder groot geweest. Maar dat zal ook wel te maken hebben met het feit dat we er negen jaar hebben gestaan. Ik kon er niet gemakkelijk wegkomen.”

In 1994 kwam er een beroepsbrief uit Benschop. „Ik heb het altijd moeilijk gevonden, die beroepen”, verzucht ds. Wegman. „Omdat ik echt wilde weten dat ik de weg ging die God wilde dat ik zou gaan.”

Benschop was anders dan Wijngaarden. „Hoe zal ik dat zeggen? Ik moest weer leren gewoon mens te worden. De banden met Wijngaarden waren zo sterk. En in Benschop is de volksaard anders. Wat individualistischer. Er waren ook stromingen in de gemeente, van orthodox tot evangelisch. Hoe houd je dat bij elkaar? Hoe kan de volkskerkgemeente bij elkaar gehouden worden? Dat vind ik erg belangrijk. Noem me gerust een volksdominee. Dat heeft denk ik ook te maken met m’n achtergrond. Ik kan er niet tegen als mensen zomaar afgeschreven worden. Juist ook in het pastoraat moeten we betrokken zijn op Christus Zelf. Die zocht de mensen aan de rand op en Hij duwde ze nooit weg.”

Benschop is geworteld in de prediking van ds. I. Kievit, meent ds. Wegman. „Je kunt nog steeds merken dat die predikant daar ooit stond. Wel bijzonder eigenlijk, in Ouderkerk aan den IJssel, waar ik geboren ben, stond ooit dr. J. Woelderink. En ook zijn prediking heeft sporen getrokken in de gemeente.”

In 1999 kwam er een beroep uit Ameide-Tienhoven. „Ameide ligt, vanuit Benschop gezien, aan de overkant van de Lek. En de broeders kwamen ook echt met de roep: „Kom over en help ons.” Ja, ja, maar daar had je het weer, hè? Ik moest wel geroepen worden.”

In de bedenktijd van drie weken kreeg ds. Wegman geen duidelijkheid. „Aan het einde van die periode heb ik nog telefonisch contact gehad met Ameide. Toen heb ik eerlijk gezegd dat het niet openviel. En dat ik dus waarschijnlijk zou moeten bedanken. Tot ik op de laatste dag stond te spitten in de tuin. En natuurlijk dacht ik aan Ameide en aan de roep om over de rivier heen te gaan en over te komen. Hoe het precies ging, weet ik niet, maar het was op dat moment dat het heel duidelijk werd voor me: „Laat ons overvaren naar de andere zijde…” Het werd niet bedanken, maar aannemen.”

Waarden
De hervormde gemeente te Ameide-Tienhoven telt twee predikantsplaatsen. „Maar we zijn al een jaar of twee vacant, dus het is echt druk hier. De broeders van de kerkenraad weten dat, de gemeente weet dat en ze zijn echt zuinig op hun predikant. Ik wil geen stroop smeren, maar Ameide is een opgeruimde, rondborstige, eerlijke gemeente. Ook emotioneel, bij tijden. Volkskerk, dat ook. Heel breed, echt een dorp rond de kerk.”

Een man van de Waarden, noemt ds. Wegman zichzelf graag. „Ik ben in de Krimpenerwaard geboren, toen naar de Hoeksche Waard verhuisd, daarna naar de Alblasserwaard, de Lopikerwaard en nu weer terug in de Ablasserwaard.”

„Dankbaar” is de jubilaris voor het feit dat zijn moeder nog op haar 61e belijdenis des geloofs heeft afgelegd. „Mijn vader was toen al overleden. Ook twee broers hebben belijdenis afgelegd. Er is echt wat veranderd in het gezin waar ik uit kom. Ik heb ervaren dat de Heere de gebeden hoort en verhoort. We moeten maar nooit denken dat bepaalde dingen niet kunnen.”

Levensloop
- Geboren op 20 december 1948 in Ouderkerk aan den IJssel.
- Bevestigd als hervormd predikant in Sint Anthoniepolder op 13 oktober 1982.
- Bevestigd als predikant in Wijngaarden op 8 april 1985.
- Bevestigd als predikant in Benschop op 3 juli 1994.
- Bevestigd als predikant in Ameide Tienhoven op 29 augustus 1999.