Troostgrond
Het is een opwekking voor Gods kinderen om deze troost bij zichzelf weg te leggen en God voor deze vertroosting te danken. Hij heeft immers zo’n goede zorg voor u in uw leven, in uw dood en na uw dood willen schenken. Het heeft die God goed gedacht om u uit genade tot zo’n gelukkige staat te brengen. Hij had u ook troosteloos in leven en sterven kunnen laten.
O, gezegend zij Zijn grote Naam, omdat Hij Zijn Zoon Jezus Christus heeft gezonden. Maar ook omdat Hij gekomen is en dat Hij Zijn genade geschonken heeft om u daarin te besluiten. O, dit deed David uitroepen: O, wat ben ik Heere, en wat is mijns vaders huis dat Gij mij tot hiertoe hebt gebracht?De slotsom van deze lering is dat u er werk van moet gaan maken om zo te leven als u in Christus zou willen sterven en dat zulke gronden van vertroosting uw deel mogen worden. Dat geldt, al was er geen andere beweegreden om u tot het geloof in Christus te brengen dan deze dingen en deze troost in de dood. Andere troostgronden verdwijnen met de dood. Deze vertroostingen kunnen het hart versterken tegen de aanklacht van de zonde en tegen de duivel zelf.
James Durham, predikant te Glasgow (”De zaligheid der doden die in de Heere sterven”, 1735)
