Hun woning boven een winkel is eenvoudig ingericht. Een zelfgemaakte tafel van spaanplaat, enkele oude bankstellen met kleden eroverheen en een kale laminaatvloer bepalen het interieur. „Vanaf het begin van ons huwelijk hebben we er rekening mee gehouden dat we niet lang in Nederland zullen blijven”, verklaart Hans. „Hoe groter je bezit, hoe moeilijker je ervan loskomt, is mijn ervaring.”Vonk hoopt volgend jaar januari samen met zijn vrouw en kinderen voor minstens tien jaar als tentenmaker naar Marokko te vertrekken. Hij wil in het Noord-Afrikaanse land kansarme jongeren opleiden voor fietsenmaker. Jongens met weinig perspectief zouden dan met behulp van een microkrediet een eigen bedrijf kunnen starten.

De eerste drie jaar zal het echtpaar besteden aan het leren kennen van de Marokkaanse taal en cultuur. De overige zeven jaar verwachten Hans en Lianne bezig te zijn met het opzetten en uitvoeren van hun project. „Die tien jaar staan niet vast, maar we denken wel dat het de tijd is die we nodig zullen hebben.”

Miljoenensteden
Tijdens zijn werkzaamheden hoopt Vonkin zijn contacten de Bijbelse boodschap te kunnen delen. „Marokko is een islamitisch land, waar zendingswerk officieel niet is toegestaan. Als fietsenmaker hopen we de inwoners toch te bereiken. Ik verwacht wel dat we welkom zijn. De overheid is blij met elk project dat de opbouw van het land steunt. Niettemin blijft het spannend.”

Vonkheeft al vanaf zijn studententijd de wens zich dienstbaar te maken in Gods Koninkrijk. „Met een aantal vrienden ben ik een maand naar Ethiopië geweest. In die periode daar heb ik meer geleerd dan in die twintig jaar daarvoor. De armoede onder de bevolking is groot. Desondanks zijn de inwoners heel gastvrij. Vanaf dat moment wist ik dat ik terug wilde naar Afrika om daar Christus’ opdracht uit te voeren: Gaat dan heen, onderwijst al de volken.”

Ook zijn vrouw kent een soortgelijke ervaring. „In 1999 ben ik voor mijn studie Frans in Marokko geweest. Toen ik die miljoenensteden zag, overviel het mij dat het merendeel van de inwoners nog nooit het Evangelie heeft gehoord. Ze moeten ook horen van de zaligheid die er in de Heere Jezus is.”

Het echtpaar merkte tijdens zijn eerdere reizen dat in Marokko onder jongeren een grote belangstelling bestaat voor het christelijk geloof. Lianne Vonk: „Veel Marokkanen voelen zich ten diepste niet gelukkig. Ze leven in angst voor God. Jongeren kwamen op ons af met vragen. Ze zijn op zoek naar de waarheid. Ik hoop dat er ruimte is om te getuigen van de hoop die in ons is.”

Kroeldoek
Op dit moment volgt Vonkeen taalcursus Frans. Zijn vrouw heeft Frans gestudeerd en kan deze stap overslaan. Ondertussen zoekt het echtpaar via vrienden, kennissen en andere betrokkenen naar mogelijkheden voor sponsoring. „We worden uitgezonden via een geloofszending. Dat betekent dat we zelf voor onze inkomsten moeten zorgen. Spannend, maar ook mooi. Het zorgt voor afhankelijkheid. God zelf is onze Opdrachtgever, Hij zal zorgen voor onze uitzending.”

Hun kinderen zijn volgens Vonken zijn vrouw enthousiast over de ophanden zijnde verhuizing. „Ze praten er vaak over en komen met vragen als: Als we naar Marokko gaan, mag ik dan rijden op een dromedaris? In Marokko sturen we ze naar een privéschool. Ze zijn nog jong, we verwachten dat ze zich gemakkelijk aanpassen.”

Sommige familieleden en kennissen reageren huiverig op de plannen van het echtpaar. „Ze vinden het knap, maar moeten er zelf niet aan denken. Nou, ik moet er niet aan denken om mijn hele leven hier te wonen. Ik wil niet vastlopen in de beslommeringen van het dagelijkse leven”, reageert Lianneverontwaardigd. Ze is teleurgesteld over de lauwe houding in Nederland ten aanzien van zending. „Als we alleen afgaan op de reacties uit onze omgeving, waren we allang afgehaakt. Maar wij weten: God Die ons roept, is getrouw, Die het ook doen zal.”

Op verzoek van de geïnterviewden zijn achteraf de persoonlijke gegevens vervangen door gefingeerde gegevens.