Dr. Van den Toren, verbonden aan de evangelicale opleiding Wycliffe Hall in Oxford, sprak woensdag tijdens een bezinningsavond van zendingsorganisatie IZB in Nijkerk. Hij schreef een aantal jaren geleden het boek ”Moeilijke vragen over God en Jezus”, waarvoor veel belangstelling bestaat.De docent ging in op de vraag of christenen het geloof aannemelijk moeten maken. Hij vindt dit een Bijbelse opdracht. Het is van het grootste belang voor deze tijd, aldus dr. Van den Toren, om de schijnwereld waarin veel mensen tegenwoordig leven te ontmaskeren. Het is niet aan de mens om een eigen wereldbeeld te maken. Hij mag geen eigen godsdienst maken, zoals velen tegenwoordig doen. „Mensen kunnen geen goden scheppen en als ze dat wel doen, brengen die afgoden hen in de val. Mensen zijn verantwoordelijk voor wat ze doen en moeten na dit leven aan God verantwoording afleggen, ook de postmoderne mens die daarvan niet wil weten.”

Stormrammethode
Volgens dr. Van den Toren werkt de stormrammethode als verdediging van het christelijk geloof niet. Dan gaat het over het aanvallen van een moslim met teksten uit de Koran of tegen een hedonistische buurvrouw zeggen dat ze niet gelukkig is. Ze zal in dat geval zeggen van wel, ook al voelt ze zich niet gelukkig. Dat komt omdat ze geen alternatief heeft, aldus dr. Van den Toren.

Hij ziet drie manieren om bruggen te bouwen naar de postmoderne mens. De eerste is mensen binnen te voeren in de wereld van het Evangelie door hun te laten ervaren hoe het christendom werkelijk is. De tweede manier is zoeken naar aanknopingspunten. Een moslim gelooft ook in een oordeel. Veel mensen ervaren tegenwoordig een leegte in hun leven.

De derde manier is gebruik maken van tegenstellingen in het leven van mensen die leven zonder God. „Mensen zonder God leven met innerlijke spanningen. Christenen ervaren ook spanningen in hun leven, maar zij kunnen die onder ogen zien door die bij Christus te brengen.”

Postmoderne mensen kunnen, aldus dr. Van den Toren, in een crisis raken doordat ze in situaties komen die niet passen bij hun manier van leven. Hij noemde de dood bij uitstek zo’n crisismoment. Dan kan de wereld voor mensen instorten. Op dat moment bestaat de kans dat ze naar iets nieuws zoeken en dan kunnen ze openstaan voor het Evangelie.

De Wycliffe Halldocent stelde dat hetzelfde geldt voor culturen. Als er grote spanningen, uitlopend op crises, in een cultuur optreden, is er kans op verandering. Hij noemde als voorbeelden de Reformatie en de kansen voor het evangelie in China. De gevestigde godsdiensten in China hebben geen antwoorden op de vragen van deze tijd.

Kerkelijke jongeren
Theologiestudent T. Doornenbal was uitgenodigd om op de lezing te reageren. Hij zei dat in het verhaal het verschil tussen apologetiek en evangelisatie niet altijd even duidelijk was. Ook vindt hij het een gevaar om het geloof aantrekkelijk te willen maken. Hij vreest voor een tekortdoen van het werk van God, Die in het hart van mensen werkt. „Wie de waarheid van het geloof aannemelijk wil maken, overschat zichzelf.”

Tijdens de discussie stelde prof. dr. ir. J. H. van Bemmel dat de verdediging van het christelijk geloof niet alleen belangrijk is voor buitenstaanders, maar ook voor kerkelijke jongeren, „die overstelpt worden en de kerk met drommen verlaten.”

Dr. Van den Toren vindt het belangrijk dat jongeren in de gemeente met hun vragen bij gemeenteleden terecht kunnen. In het gesprek met andersdenkenden is het volgens hem van belang het leven met hen te delen, zodat er vertrouwen ontstaat. Mogelijk zullen ze dan erkennen dat er een grote nood is in hun leven. „God gebruikt vaak crises om mensen tot geloof te brengen.”