Protestanten verdeeld over communisme
AMSTERDAM - Nederlandse protestanten reageerden verdeeld op het communisme. Terwijl de grootste groep gereformeerden het communisme ondubbelzinnig afwees, waren anderen gevoelig voor „waarheidselementen” binnen deze levensbeschouwing. Vooral jongeren stonden open voor de revolutionaire heilsleer van het communisme.
Dat stelt Wim Berkelaar, als historicus verbonden aan het Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme (HDC) aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam. Hij is een van de organisatoren en sprekers op het symposium ”Strijd om de ziel. Christendom en communisme in de 20e eeuw”, dat op 25 april plaatsvindt in het auditorium van de VU.„Het communisme had een uitgesproken universele claim op de waarheid en de wereld”, aldus Berkelaar. „Het verdroeg zich niet met andere wereldbeschouwingen. De wereld moest daarop wel reageren - en zeker de gereformeerde wereld, die tot omstreeks 1960 evenmin een andere wereldbeschouwing als zijns gelijke duldde en leefde vanuit de antithese tussen geloof en ongeloof.”
Op het VU-congres spreken verder H. Langeveld over de broers Willem en Dirk Schermerhorn, H. Noordegraaf over ”doorbraakdominee” W. Banning, W. Beekers over de procommunistische beweging Christenen voor het Socialisme en G. Voerman over de Socialistische Partij, „waar vroeger de radicaal maoïstische religiekritiek gold, maar tegenwoordig partijbijeenkomsten worden opgeluisterd met gospelzang.”
Meer informatie: www.hdc.vu.nl.
