De kijkers kunnen er sinds woensdag, toen de zender France 24 op internet werd gelanceerd, achterkomen. Donderdag gaat de zender ook via de satelliet de lucht in.De zender heeft zich geen eenvoudig doel gesteld. Om te bewijzen dat France 24 meer is dan een stokpaardje van de regering moet de door de overheid gesubsidieerde zender zich een plekje zien te veroveren op een markt die met CNN International, BBC World en sinds kort Al-Jazeera English, al ruim voorzien is van internationale nieuwsstations.

France 24 zendt op één kanaal uit in het Frans en op een ander vooral in het Engels, een opmerkelijk pragmatische stap voor een land dat erom bekendstaat zijn taal nogal fanatiek te beschermen en te promoten. Zo liep Chirac eerder dit jaar nog weg uit een bijeenkomst van EU-leiders toen een andere Fransman de zaal in het Engels begon toe te spreken.

In wat Chirac de „wereldwijde slag om het beeld” noemt,weegt de boodschap echter zwaarder dan de taal. Vandaar dat France 24 vanaf 2007 ook in het Arabisch gaat uitzenden, en daar komt mogelijk ook het Spaans bij. „We beseffen dat we, als we de Franse waarden in de wereld willen verspreiden, dat niet alleen in het Frans kunnen doen”, zegt Alain de Pouzilhac, directeur van France 24.

De Franse overheid legt in 2007 zo’n 86 miljoen euro subsidie neer voor de zender. Adverteerders moeten voor nog eens 3 miljoen euro aan inkomsten gaan zorgen. De zender heeft 140 journalisten uit 27 verschillende landen in dienst en is van plan er nog zo’n 30 aan te nemen.

Het idee voor de zender bestond al ruim tien jaar, maar kreeg pas echt weerklank in de aanloop naar de invasie in Irak, toen Chirac probeerde de Verenigde Staten af te houden van een oorlog en Amerikaanse en Britse media daarmee de spot dreven.

In het geval van Irak is het duidelijk wat de Franse visie daarop is, namelijk meer afstand van de Amerikaanse militaire lijn. Maar wat betekent de Franse visie als het aankomt op kwesties die minder verdeeldheid zaaien? Volgens De Pouzilhac betekent het een verscheidenheid aan meningen, meer discussie en een nadruk op cultuur en het ongrijpbare ”l’art de vivre” (levenskunst). In Frankrijk leent alles zich voor een debat en begrijpt men dat cultuur samenlevingen vooruit helpt, zegt hij.

De journalisten van France 24 zeggen zich niet verplicht te voelen een overheidsstandpunt uit te dragen. „We gaan niet bij ieder verhaal op zoek naar de Franse invalshoek”, zegt de Britse presentator Mark Owen, die ook een talkshow doet. „Dat zou bewerkelijk zijn en dwaas.”

Aanvankelijk gaat France 24 in Europa, het Midden-Oosten en Afrika uitzenden. In de VS is de zender voorlopig alleen in Washington en New York te ontvangen, later volgen -als alles goed gaat- de rest van Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Azië.

Sommige media-analisten zetten vraagtekens bij de noodzaak van nog een internationale nieuwszender, vooral een die door de regering wordt begunstigd. „De markt is grotendeels verzadigd en Frankrijk komt er erg laat mee”, zegt Jean-Louis Missika. „Ik vraag me af of het wel zo verstandig is een klassieke tv-zender te beginnen in het internettijdperk.”

France 24 brengt daar tegenin dat de vraag naar televisienieuws alleen maar toeneemt, nu kijkers steeds sceptischer worden en meer behoefte hebben aan verschillende gezichtspunten. Objectiviteit bestaat niet, zegt De Pouzilhac, en de kijkers weten dat.