Bijna
Mogelijk legt God een mens op het ziekbed en ontwaakt zijn geweten. In deze toestand zullen de mensen alles beloven en zich voornemen dat ze elke plicht zullen doen om Gods gunst te verkrijgen. Als God hen maar sparen wil. Ze menen dat een uitwendige bekering van wat goddeloze praktijken God tevreden zal stellen. Op deze wijze rusten zij toch op zichzelf.
Hierdoor komt het dat zij, nadat hun geweten met een grote schrik is bezet geweest, ten slotte weer in hun oude wegen terugvallen. Anders gezegd, zij stellen hun geweten tevreden met een oppervlakkige hervorming van het leven en varen een bedaarde en beschaafde koers totdat zij hun sterfbed naderen. Dan laat hun hart hen in de steek. De reden is dat hun hart nooit geheel verootmoedigd is geweest.Mogelijk denkt een mens: Wanneer ik maar veel zal bidden en maar veel plichten doe, zal alles wel zijn. Dat, terwijl hij nooit een totale vernedering in zichzelf heeft ontdekt, opdat hij barmhartigheid van de Heere mocht ontvangen.
Dit is de meest algemene belemmering, en er is niets meer tegengesteld aan het geloof dan dit. Dit is gewoonlijk de list waarmee de satan de mensen aanzet. Hij laat hen iets doen vanuit hun goede talenten en gaven, om hen daarin te laten rusten en op deze wijze in de put te laten verzinken.
Thomas Hooker, predikant in New England (”De ware zielsvernedering”, 1686)
