In 2001 nam hij de „boedel” van de oude arbeidsvoorziening over. Sindsdien werkten voorzitter Rens de Groot en zijn medewerkers van het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI) in Amsterdam vooral hard aan het terugdringen van de jeugdwerkloosheid.Nu het met die jongeren mede dankzij een aantrekkende economie wel goed komt, zijn de ouderen aan de beurt. Zij profiteren nauwelijks van de verbeterde arbeidsmarkt. Slonk het totale werkloosheidsbestand in de eerste maanden van dit jaar met ongeveer 10 procent, onder senioren kwam slechts een magere 1 procent aan een baan.

Volgens De Groot ligt dat voor een deel aan werkgevers. Er zitten nog te veel mythes in het hoofd van ondernemers, zegt hij. „Ouderen zouden minder productief en stressgevoelig zijn en niet kunnen bijleren.” De meeste vooroordelen zijn bewezen onjuist, weet De Groot. „Wat wél klopt is dat senioren vaak duurder zijn. Deels valt dat op te lossen door allerlei ontziemaatregelen voor hen die in cao’s zijn geslopen, weer te schrappen.”

Anderzijds ligt het probleem niet zelden bij de werkzoekende zelf, weet de CWI-voorman. „Ze hebben vaak een gebrek aan zelfvertrouwen. Een oudere werkloze ziet de gevraagde persoonskenmerken in een vacature en denkt: Bezit ik die allemaal wel? De reden is dat ze tijdens hun carrière vaak in een bepaalde richting zijn gegroeid en denken dat ze verder niet veel kunnen. Ondernemers proeven die onzekerheid.”

Toch constateert De Groot al een beweging ten goede. „Voor senioren die op dit moment werkloos worden, ziet het er wat rooskleuriger uit. Omdat ze nog vers zijn, vallen ze beter dan voorheen te plaatsen.” Voor ouderen die langdurig werkloos zijn, ligt het minder eenvoudig. „„Daar moet iets mis mee zijn”, denkt de werkgever. Maar dat hoeft helemaal niet. Het enige wat er écht mis is, is dat deze personen hun baan verloren tijdens een periode van economische teruggang.”

Het CWI wil de werkloze ouderen in het bestand meer individueel gaan begeleiden. Omdat door de aantrekkende economie de stroom nieuwe werklozen afneemt, kan het voormalige Arbeidsbureau hiervoor 300 mensen inzetten. Het streven is in één jaar tijd 20.000 45-plussers -„vanaf die leeftijd wordt het lastig”- aan het werk te helpen.

Volgens De Groot gaan de CWI-medewerkers onder meer met werkzoekenden naar werkgevers toe. „Ook onderzoeken we of deze personen misschien talenten of vaardigheden bezitten die tot nu toe verborgen zijn gebleven, maar voor ondernemers van waarde zijn. Ik kan bijvoorbeeld ook veel meer dan datgene wat ik op mijn werk doe. Ik heb een huisje in Frankrijk en doe daar alles zelf: waterleidingen aanleggen, timmeren, het tuinpad bestraten, noem maar op.”

De CWI-directeur pleit daarnaast voor prikkels om senioren aan de slag te houden. „En dan niet alleen op de negatieve manier, zoals het ouderen beletten om eerder te stoppen. Er zijn ook positieve duwtjes in de rug nodig. Denk bijvoorbeeld aan pensioenverhoging voor werknemers die langer blijven werken.”

Volgens De Groot moet de overheid zich meer in de belevingswereld van oudere werknemers verplaatsen. „Weet u wat zestigers willen? Ik weet dat: ik ben zelf zestig. Wij willen bijvoorbeeld in deeltijd werken. De overheid moet dat mogelijk maken, zonder dat dit de werkgever geld kost. Weet u, ouderen hebben vaak helemaal geen afkeer van werken op zich, maar op onze leeftijd gaan allerlei levensvragen een rol spelen.”