Dat zei de voorzitter van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk, ds. G. D. Kamphuis, dinsdagmiddag in zijn openingswoord van de jaarvergadering van de Bond in Putten. De predikant uit Amersfoort gaf de leden van de Gereformeerde Bond in „een paar pennenstreken” wat lijnen over het denken over het verbond in de Bijbel. „Een nieuwe, een gelovige en eerbiedige, concentratie op deze grondnotie is voor ons geloofsleven en voor ons kerkelijk leven hard nodig.”Volgens ds. Kamphuis wordt het leven uit Gods verbond binnen de kerk bedreigd en is het zicht op het verbond vertroebeld. Als oorzaken hiervan noemde hij de geest van de tijd. „Het collectieve denken maakte plaats voor postmodern individualisme. Alles is gericht op het individu en zijn ontwikkeling.” Een tweede oorzaak zag de predikant in de sterke invloed van „het evangelisch denken” dat gemeenten en haar voorgangers beïnvloedt. „Veel, soms zelfs alle, nadruk valt op de beslissing van ons mensen. De consequent theologische inzet van de Reformatie staat hier voortdurend onder druk.”

Ds. Kamphuis zei dat een van de meest kenmerkende argumenten voor de Bond om zijn plaats in te nemen in de Protestantse Kerk in Nederland, Gods voorgaande trouw door de geslachten is. „Kerk, gemeente, christen zijn we alleen bij de gratie van God. Daarom staan wij in de Protestantse Kerk. Vanwege deze doorgaande lijn van Gods trouw, Gods Woord, Gods beloften kunnen en willen we niet weg. Daarom schrijven we haar niet af. Al hebben wij ernstige bezwaren en verlangen we naar de genezing en het herstel van de kerk in ware, Bijbelse, gereformeerde zin.”

„Wees trouw in een levend geloof, in gebed, in aanwezigheid op de ambtelijke vergaderingen van de kerk. In het aanvaarden van en bekleden van soms moeilijke posten. Schrijf de kerk niet af. Aanvaardt biddend uw roeping”, aldus ds. Kamphuis.

Zicht op het verbond geeft de kerk, volgens de voorzitter van de Bond, grond onder de voeten. „Het brengt ons tot vurig gebed voor de kerk waarin we ons geroepen weten. Het verbindt ons met heel de kerk. Zelfs met Gods wereldwijde kerk. Iedere breuk met de kerk betekent ook weer opnieuw verminderd zicht op Gods trouw door de geslachten heen in een gebroken kerk.”

Volgens de predikant geloven we niet in ons geloof, maar geloven we Christus op Zijn woord. „Als een zondaar vinden we rust in Hem Die Zijn verbond gedenkt in eeuwigheid. Daar leven we bij, daar sterven we bij. Zijn gedenken is bewaren. En bewaren is behoeden. En behoeden is behouden. We jagen de kudde van de gemeente niet op van de ene verandering naar de andere. Daar zit het leven niet in. We zoeken ons houvast in de diepe sporen van Gods trouw, van Gods verbond.”