Verwacht wordt dat het eindrapport pas in 2005 zal verschijnen. De werkgroep die dit document moet uitbrengen, bestaat uit zowel tegenstanders van vrouwelijke priesters als vrouwen die tot de geestelijkheid behoren. Voorzitter is Michael Nazir-Ali, bisschop van Rochester.

De trage werkwijze van de commissie wordt door sommigen beschouwd als een opzettelijke vertraging om verdere kerkscheidingen te voorkomen. Toen het eerste besluit over de wijding van vrouwen werd genomen, tien jaar geleden, verlieten zo’n 200 mannelijke geestelijken de kerk, overigens veel minder dan was voorspeld. Op dit moment zegt eenvijfde van de anglicaanse geestelijken te overwegen de Kerk van Engeland te verlaten als het instituut vrouwen tot bisschop gaat wijden, zo blijkt uit een studie van het toonaangevende bureau Christelijk Onderzoek in Engeland.

Tegenstanders van vrouwelijke bisschoppen voeren aan dat een besluit hiertoe de oecumenische contacten met de Rooms-Katholieke Kerk ernstig zal beschadigen. Voorstanders wijzen er dan op dat anglicaanse zusterkerken in de Verenigde Staten en in Scandinavië eveneens vrouwelijke bisschoppen hebben gewijd.

Nadat bisschop Nazir-Ali dit weekeinde ter synode uiteengezet had wat de overwegingen van de werkgroep zijn in het licht van de positie van de eerste christenen in de Bijbel en Paulus’ stellingname dat vrouwen in de openbare erediensten mogen dienen zolang dit niet leidt tot het onteren van God, konden sommige vrouwelijke synodeleden hun ergernis nauwelijks verbergen.

„We hebben vooruitgang geboekt”, zei Vivienne Faull, een hoge geestelijke uit Leicester, die ook zitting heeft in de werkgroep. „Sommigen beschouwen die als gestadig; anderen als traag. Twintig jaar geleden kreeg ik toestemming om te preken en sommige van deze bijbelse gegevens zijn ingebed in mijn ziel.”

Kanunnik Patience Purchas drong aan: „Laten we hier, in het belang van Gods kerk en haar missie, mee verdergaan.”

Bisschop Nazir-Ali verklaarde echter dat het hier om „zo’n belangrijke zaak” gaat, „dat we het ons niet kunnen veroorloven ermee in de fout te gaan. Als u een voorzitter wilt die voortvarend te werk zal gaan, ben ik die persoon niet.” Waarschijnlijk zullen de eerste vrouwelijke bisschoppen in de Kerk van Engeland er niet zijn voor ten minste twee jaar na 2005.

De synode discussieerde maandag ook over een motie die de relatie tussen kerk en staat aan de orde stelde. De motie riep op tot „een meer participerende en open kerkelijke procedure” inzake de benoeming van aartsbisschoppen dan op dit moment het geval is. Aanleiding is de opvolging van de aartsbisschop van Canterbury, dr. George Carey, in oktober dit jaar. Hierin hebben premier Blair en de koningin het laatste woord. Daartegen bestaat inmiddels de nodige weerstand.

De synode stemde echter voor voortzetting van dit al bijna 500 jaar oude systeem. Behoudende geestelijken waarschuwden ervoor de positie van de Kerk van Engeland als gevestigde, nationale kerk niet te ondermijnen. Opvallend is dat juist aartsbisschop Rowan Williams van Wales, van wie vermoed wordt dat hij door de selectiecommissie wordt voorgedragen als mogelijke opvolger van Carey, een grotere onafhankelijkheid van de kerk bepleit.

Maandag gaf de synode priesters ook enige ruimte om huwelijken buiten de kerk te voltrekken. Ze trok de grens bij springkussens. Maar sommigen ging ook dit nog niet ver genoeg. Nagedacht werd over de vraag of stellen ook in het huwelijk mochten treden tijdens het lopen van de Londense marathon. „Het is onze plicht als kerk om naar buiten te treden en mensen te ontmoeten, ook al is dat buiten de kerk”, zei Jim Butterworth, een priester in Barnsley. De synode stemde er nog niet mee in de regelgeving te veranderen.