De spreker doelt dan op de wereldkampioenschappen voetbal die deze weken in Zuid-Korea en Japan worden gespeeld. Dat je het eigenlijk wel prima vindt, omdat er nu geen oranjegekte in ons land heerst, gaat er niet in. Ieder zichzelf respecterend land behoort daar blijkbaar vertegenwoordigd te zijn. Slechts een enkele Duitser lijkt het oprecht te betreuren dat Nederland niet deelneemt: „Een wereldkampioenschap zonder Nederland is net als een wereldoorlog zonder Duitsland”, merkte vorige week een redacteur van de gerespecteerde Süddeutsche Zeitung in München op.

Het valt dezer dagen niet mee de wereldkampioenschappen voetbal te negeren. Het is ook niet verstandig ze helemaal te negeren, want ze zijn belangrijk. Voor die voetbaldwazen zeker? Of voor de commercie? Dat zal ongetwijfeld het geval zijn, maar ze zijn ook politiek van betekenis.

De Duitse bondskanselier Gerhard Schröder -sowieso al een voetbalfan- volgt bijvoorbeeld het spel van de ”Mannschaft” op de voet. Het geval wil namelijk dat Schröders toekomst voor een niet onbelangrijk deel afhangt van de prestaties van het Duitse elftal in het Verre Oosten.

Opinieonderzoekers hebben uitgerekend dat als Duitsland de wereldkampioenschappen wint, Schröder op 22 september op vier procent extra stemmen mag rekenen. Momenteel staat de sociaal-democraat zeven procent achter op zijn belangrijkste opponent, de christen-democraat Edmund Stoiber. Schröder zou dus bij een overwinning van de Duitsers een belangrijk deel van die achterstand hebben weggewerkt, pardon zien verdwijnen, want hij hoeft er zelf geen stap harder voor te lopen.

Een overwinning van de ”Mannschaft” zou een positieve uitwerking hebben op de zogenaamde ”feel good-factor” bij onze oosterburen. Zijn burgers tevreden op het moment dat verkiezingen worden gehouden dan vertaalt zich dat in stemmen voor de regeringspartij.

Als een overwinning van het Duitse elftal zo belangrijk is, waarom is Schröder dan niet eerder naar het Verre Oosten afgereisd, vraagt iemand zich af. Dan had hij de spelers persoonlijk een hart onder de riem kunnen steken of ze persoonlijk kunnen toejuichen. Alle stemmen tellen toch?!

Zijn verkiezingscampagneteam heeft Schröder daarvan moeten weerhouden. Pas nu Duitsland de finale speelt stapt de bondskanselier in het vliegtuig. Nogmaals, waarom niet eerder? Als Schröder eerder zou zijn vertrokken -wat hij ongetwijfeld het liefst had gedaan- en als het Duitse team zou hebben verloren, zou dat slecht voor zijn imago zijn geweest. Voor een politicus is het niet goed met verliezers te worden geassocieerd.

De christen-democraat Helmut Kohl hoopte vier jaar geleden eveneens op een goede prestatie van het Duitse team tijdens de wereldkampioenschappen in Frankrijk. Zelfs met de verkiezingsaffiches legden de christen-democraten een link naar de wereldkampioenschappen. Helaas voor Kohl moest de Mannschaft al vroegtijdig na erbarmelijk spel het toernooi verlaten. Het Duitse publiek noemde het verliezende team met Kohl in één adem. Omdat je je stem nu eenmaal niet geeft aan een verliezer kon Kohl het een paar weken later wel vergeten.

Het is natuurlijk in-en-intreurig dat een politicus afhankelijk is van de prestaties van een sportteam. Maar zo werkt het wel. Met nog negentig dagen te gaan ligt Schröder hopeloos achter in de peilingen. De werkloosheid is nog altijd torenhoog en de verwachting is niet dat die binnen drie maanden spectaculair daalt. Daarbij houden de burgers Schröder verantwoordelijk voor de economische malaise.

In haar verkiezingscampagne probeert de SPD de christen-democraat Stoiber, die premier is van Beieren, af te schilderen als een provinciaaltje. Maar dat lijkt weinig uit te halen. Beieren was tientallen jaren geleden nog voornamelijk een landbouwstaat. Nu is het een deelstaat die floreert, mede dankzij de hightech-bedrijven die in München en omgeving zijn neergestreken.

Het bedrijfsleven profiteert in de zuidelijke deelstaat van goedgeschoold personeel. Onderzoek heeft uitgewezen dat het onderwijs in de deelstaat op hetzelfde niveau staat als in Zweden. Het behoort tot de wereldtop. Andere deelstaten en ook Gerhard Schröder horen dit niet graag, maar het is de waarheid.

Voor de sociaal-democraten blijft er weinig over dan hopen dat Stoiber een modderfiguur slaat in de twee televisiedebatten die op het programma staan. Van Stoiber is bekend dat hij minder televisiegeniek is dan Schröder. Schröder scoort als het op populariteit aankomt hoger dan Stoiber. Als de burgers echter gevraagd wordt wie zij geschikter achten als bondskanselier, wie zij meer kwaliteiten toeschrijven, dan is Stoiber hun man. Van hem verwacht men dat hij het kunststukje dat hij in Beieren heeft geflikt ook voor de rest van Duitsland kan doen.

In feite zijn de sociaal-democraten zielig. Zij kunnen slechts hopen op een fout van de tegenstander en op winst van het Duitse team tijdens de wereldkampioenschappen voetbal. Van de partij die vier jaar geleden met fris elan aantrad, en zei dat Kohl lang genoeg had geregeerd en dat het daarom tijd was voor verandering, is weinig meer over.

Het is inmiddels weer tijd voor verandering. Daarom maar hopen dat Duitsland de finale verliest.