Dat zei ds. J. G. Brienen zaterdag op de zevende gemeenteconferentie van de Nederlandse tak van de charismatische New Winebeweging.Ds. D. Westerkamp, Nederlands gereformeerd predikant te Houten, lichtte toe dat voor de eerste keer alleen Nederlandse sprekers het woord voeren. „Dat betekent dat we onze eigen conferentiecultuur aan het opzetten zijn.” Deze cultuur bestaat uit een mix van praise, getuigenissen, moppen, ministrygebed, een forum, workshops en diverse inleidingen van de predikanten Westerkamp, Brienen (CGK), M. D. Geuze (PKN), R. Telgenhof (GKV), D. van Keulen (PKN) en W. Smouter (NGK).

In zijn workshop omschreef ds. Brienen profetie als „de gave om de stem van God in je leven te verstaan, een gave ten dienste van anderen.” De predikant wil, na de bespreking van enkele criteria om profetie te kunnen onderscheiden van de eigen gedachten, niet in de theorie blijven steken. „We gaan het gewoon doen. Ook al kun je het mis hebben, dat moet ons er niet van afhouden verder te gaan op het pad van de profetie. Verder, want vaak zijn mensen er onbewust al enigszins mee bezig. Hopelijk hebt u intussen de antennes naar boven gezet.”

Ds. Westerkamp constateert dat het streven naar charismatische vernieuwing te maken heeft met achterdocht en bestrijding. „U moet niet alles geloven wat ze over ons zeggen. Ik wil daarop ingaan om u toe te rusten voor als u er een beetje op aangekeken wordt dat u in Houten bent geweest.”

Hij noemt allereerst het gevaar van excessen, waarover hij zegt dat men met het badwater het kind niet moet weggooien. Een tweede vraag is of het streven naar charismatische vernieuwing wel gereformeerd mag heten. Ds. Westerkamp kan daar best inkomen, omdat deze traditie veel waardevols bevat. „Maar het is ook gereformeerd om open te staan voor correctie. Een gereformeerde kerk moet altijd weer hervormd worden. Een traditie kan helemaal stollen en verwordt dan tot een soort vrieskist. Als je soms even buiten die traditie gaat staan, zie je dat de Bijbel heel iets anders zegt dan wordt beweerd.”

Maar wordt er niet iets aan de Schrift toegevoegd, zo wordt kritisch gevraagd. „Spreekt God nergens buiten de Bijbel?” reageert ds. Westerkamp. „De Nederlandse Geloofsbelijdenis leert dat God Zich behalve in de Schriftuur in de natuur openbaart. De Schrift wil er onze ogen voor openen dat God ook spreekt in de werkelijkheid, onder andere in onze ervaring. God heeft veel meer pijlen op Zijn boog dan de Bijbel.”

Zijn Woord moet landen in ons leven, aldus ds. Westerkamp. „En daarvoor gebruikt Hij kleine woorden, zoals de profetie. Hij spreekt heel persoonlijk. Dat gaat niet tegen de Schrift in. Die mag je er als meetlat naast leggen. Soms is er ook ruis op de lijn, zodat het niet helemaal klopt. In het Nieuwe Testament zie je dat al bij de profeet A’gabus. Maar daarmee werd hij niet tot valse profeet verklaard. Binnen het kader van een gemeenschap die zich laat gezeggen door de Bijbel is er reden goed te luisteren naar wat God wil zeggen door middel van profetie.”

Ds. Westerkamp kaatst het verwijt dat de ervaring zo normatief wordt, terug naar zijn tegenstanders. „Domineren bij hen geen andere ervaringen, bijvoorbeeld dat er geen wonderen meer gebeuren? Veel orthodoxe reformatorische christenen hebben de wereldbeschouwing van de verlichting. Alles is dichtgetimmerd. God is eigenlijk teruggezet op de achterste bank in de kerk. Het maakt geen verschil of Hij er is.”

Uitvoerig gaat ds. Westerkamp in op het bezwaar dat zijn beweging er een „Christus-plus-geloof” op nahoudt. „Ik wil niets toevoegen aan Christus als de kern van het christelijk geloof. De vervulling met de Heilige Geest is voor mij geen tweede zegen. Dan zou je inderdaad het Evangelie in twee stukken breken. Als u gelooft, woont de Geest in u. De Geest is gekomen om de schijnwerpers voluit op Christus te richten. Hij maakt Hem voor en in ons zichtbaar. Hij wil in Zijn volheid in ons wonen. Er is tussen christenen hooguit een verschil in graad. Wel is elke christen geroepen tot groei. Genade is gratis, maar maakt niet passief.”

Waar gaat het hem dan om? Ds. Westerkamp brengt dat onder de noemer „van belofte naar ervaring.” „In Christus kiept God een hele emmer vol rijkdom over ons heen. Je moet die aanpakken met de hand van het geloof. We moeten leren onze bezittingen te bezitten. Als we met onze handen dicht blijven staan, is dat ongeloof.”

Hij tekent protest aan tegen de streeptheologie, die zegt dat de bijzondere gaven alleen voor het begin van de kerkgeschiedenis waren. „Historisch en Bijbels klopt dat niet. Dat is een theologie van Christus-min. We moeten onze ervaring conformeren aan de Schrift en niet de Schrift aan onze ervaring. God wil dat wij vol worden van Zijn beloften. Het gaat om Zijn leven in mij. In alles wordt Christus’ liefde en werk zichtbaar.”