De P.C. Hooftprijs is een jaarlijkse oeuvreprijs die afwisselend bestemd is voor een dichter, een prozaschrijver of een essayist. In 2005 was de belangrijke literaire prijs voor Frédéric Bastet, onder meer biograaf van Louis Couperus. De laatste dichter die de prijs in de wacht sleepte, was H.H. ter Balkt (2003).Ten Berges werk werd al verscheidene malen bekroond. Twee jaar geleden kreeg hij de A. Roland Holst–penning voor poëzie. In 1996 ontving hij de Constantijn Huygens–prijs voor zijn gehele werk, in 1986 viel hem de Multatuli–prijs ten deel voor Het geheim van een opgewekt humeur.

Hij debuteerde in 1964 met de bundel Poolsneeuw. Naast poëzie publiceerde Ten Berge ook vertalingen, essays en proza. Van zijn hand verscheen dit jaar nog een selectie met vertaalde exotische poëzie en essays (Op een mat van gele veren).

De jury noemt Ten Berge „een unieke figuur, die in zijn poëzie noch de diepten schuwt, noch het geringste". Anton Korteweg, directeur van het Letterkundig Museum en secretaris van de jury, roemt Ten Berges vasthoudendheid aan zijn eigen poëtische opvattingen, waardoor hij geen heel grote populariteit verwierf, maar wel een groot oeuvre opbouwde. „Hij is niet altijd even toegankelijk, maar wel erg de moeite waard. Ten Berge houdt helemaal geen rekening met het publiek, hij doet geen concessies".

Verder prijst de jury Ten Berge voor zijn pionierswerk voor poëzie van exotische culturen als de Azteken en de Inuit. Eind jaren zestig introduceerde hij vertalingen van die poëzie in Nederland. Ook nam hij het op voor de verguisde Amerikaanse dichter Ezra Pound. Diens werk kwam nauwelijks aan bod, omdat Pound er openljk fascistische sympathieën op nahield.

Voorzitter van de P.C. Hooft–jury was essayist en dichter Hans Groenewegen. Verder zaten in de jury onder anderen dichter en P.C. Hooftprijswinnaar Rutger Kopland en de dichter Menno Wigman. Aan de prijs is een bedrag van 60.000 euro verbonden.