De brugresten kwamen te voorschijn bij graafwerk in opdracht van het Waterschap Peel en Maasvallei, meldde het schap dinsdag. Het beekdal is ter plaatse heel smal en was voor de Romeinse bouwers dus een goede plek om het water over te steken.Over een lengte van ongeveer vijftig meter zijn twee rijen houten palen zichtbaar. De palen zijn geconserveerd door de leemlagen en de klei. De dwarslatten zijn er niet meer, maar het is te zien dat het pad en de brug ongeveer twee meter breed zijn geweest.

Het schap saneert de in het verleden sterk vervuilde oever en de bodem van de Tungelroyse beek. Die krijgt ook zijn natuurlijke ’slinger’ terug. Bij de brug zijn ook bijzondere metalen voorwerpen gevonden zoals Romeinse munten, kledingspelden, een ijzeren bijl en een zeldzame Keltische munt.

Houten constructies uit die tijd, zoals de brug, zijn niet eerder aangetroffen. Het belang zit hem ook in het verhaal erachter. Het vertelt hoe de wegen er vroeger uitzagen en hoe rond het jaar 0 wandelaars, karren en ruiters moerasgebieden en beekdalen konden passeren. Daarover bestaan veel theorieën die tot op heden nooit aan de praktijk konden worden getoetst. Archeologen richten zich namelijk meestal op de drogere delen in het landschap zoals nederzettingen. Zij volgen zelden beekdalen.

De vorsers naar de oudheid brengen de brug in beeld. Hij wordt daarna niet verder opgegraven maar weer afgedekt om dit bodemarchief ook voor toekomstige generaties te behouden. Het waterschap past het traject van de beek daarvoor iets aan. Het publiek zal de plaats van de brug herkennen door enkele palen die de historische situatie nabootsen.