Met deze woorden uitte ds. W. Visscher, predikant van de gereformeerde gemeente van Amersfoort, zijn bezorgdheid over de huidige ontwikkelingen op de ambtsdragerconferentie van de Gereformeerde Gemeenten. De goed bezochte conferentie in Barneveld had als thema ”Kerk en zorg na 2005”.„Het zal nodig zijn om alle krachten te bundelen, opdat we in onze huidige geseculariseerde tijd nog enige ruimte behouden voor eigen instellingen”, zei ds. Visscher. „Die worsteling zal niet makkelijk zijn en veel energie vragen. Inzet en energie die er op dit moment nog lang niet zijn. We zijn veel te lui en mogelijk te zorgeloos geworden. Ook zal die worsteling een beroep doen op eigen middelen. De tijd is langzamerhand voorbij dat alles uit de algemene middelen wordt betaald.”

Ds. Visser ging in zijn lezing allereerst in op wat de kerk is. De diaconale taak van de kerk staat volgens hem niet los van de troostrijke woorden uit het Woord van God. „In het Oude Testament wordt het een grote zonde genoemd als aan de armen niet wordt gedacht. In het Nieuwe Testament liggen de lijnen niet anders. De Heere Jezus ging het land door en predikte het Evangelie, maar Hij had ook oog voor de dagelijkse noden en zorgen van mensen.”

Hulpbetoon is een algemeen menselijk verschijnsel, aldus ds. Visscher. „Ook volstrekt geseculariseerde mensen bieden anderen hulp en bijstand. Elk mens is uiteindelijk een door God geschapen wezen, die in een relatie staat met anderen. De mens is een sociaal wezen. Vanuit het mens-zijn is er een betrekking op anderen. Toch is de vraag legitiem of er meerwaarde ligt in de betrokkenheid van de kerk op de zorg.”

Ds. Visscher liet dat zien aan de manier waarop wij met de zorg omgaan. „Waarom bieden we zorg? Dan kom je op het gebied van de zingeving. Heeft het zin om je te bekommeren om een vruchtje van 10 weken of om een gehandicapt kind geboren te laten worden? De Heere bepaalt de zin. Ook voor een ongeboren vrucht. Hoe bieden we zorg? Het is belangrijk dat de kerk de notie aandraagt dat in een hulpsituatie steeds de gehele mens voorwerp van zorg is.”

De Amersfoortse predikant attendeerde de ambtsdragers erop dat hulpverlening voor een belangrijk deel een specialistisch proces is geworden. Dat blijkt onder meer uit de zorg voor het lichaam, maar ook in de psychiatrie, verpleging en verzorging. „En laten kerkelijke ambtsdragers nu niet denken dat zij wel even inhoudelijk het werk van een psychiater kunnen beoordelen of evenaren.”

Ds. Visscher noemde toetsing van de doelstellingen van een instelling een fundamentele opdracht van de kerk. „De praktijk van de gereformeerde zuil heeft geleerd dat juist op dit punt uiterste waakzaamheid en alertheid geboden is. Voorkomen moet worden dat grondslagen een papieren letter worden. Zelfs de geseculariseerde overheid neemt daar aanstoot aan.”

Na de lezing van ds. Visscher werd in drie workshops ingegaan op concrete ontwikkelingen, zoals het nieuwe zorgstelsel, de komende Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) en de plaats van vrijwilligers in de kerk. In het door de workshopsprekers gevormde forum werd benadrukt dat de kerk haar plaats in het overheidsoverleg niet leeg mag laten.