Zandloper
Als elk mens van nature dood is door de zonde, dan moest dat ons dringen om onszelf te beproeven of wij nog dood zijn of dat wij leven. Overweeg toch de kortstondigheid en onzekerheid van uw leven hier op aarde. Een mensenleven is als een zandloper. Als hij leegloopt, duurt het slechts een uur en hij kan ook voor die tijd in zijn loop onderbroken worden.
Ook u hebt hier op aarde een kort poosje te leven. Toch is het nog mogelijk, dat u die levensloop niet ten einde brengt, omdat hij kan afgebroken worden voordat wij ons dat bewust zijn. En dan is het eeuwig óf in de hemel óf in de hel, en wij moeten daar dan altijd blijven. O, wees dan toch niet eerder gerust voordat u weet waar u naartoe gaat; naar het eeuwig wel of het eeuwig wee.Van deze gedachte wil satan de mensen afhouden. Hij zal ze overtuigen van de ruimte in de godsdienst, door hen wijs te maken dat ze immers last hebben van bepaalde zonden en dat ze wel eens wenen over hun zonden. Maar dit kunt u doen en toch dood zijn.
Wanneer hij ze daarmee niet kan winnen, zal hij ze wijzen op het genotvolle van dit leven. Ook al vertelt hun geweten dat alles verkeerd is, toch maken de handtrommels van lusten en genoegens zo’n lawaai, dat ze de stem van het geweten niet horen. Dus denken zij er niet over na. Ja, al zou Christus Zelf hen waarschuwen, toch zou dat hen er niet toe brengen, tenzij Gods Geest inwendig ging werken, ernstig hun toestand te onderzoeken.
John Preston, predikant te Cambridge (”Een levenloos leven”, 1641)