In de brief worden ook diverse redenen genoemd waarvoor gedankt kan worden. Allereerst wordt de „groeiende toenadering tot de Christelijke Gereformeerde Kerken” genoemd. Ook op plaatselijk niveau is er sprake van „verblijdende toenadering en groeiende samenwerking.” De gemeenten worden opgeroepen om te bidden „om wijsheid en inzicht voor de kerken om op een goede en verantwoorde manier verder te werken aan kerkelijke eenheid.” Soortgelijke bewoordingen worden ook geuit in de richting van de Nederlands Gereformeerde Kerken.Volgens het deputaatschap kerkelijke eenheid is er „ook reden om ons samen voor de Heere te verootmoedigen.” De deputaten betreuren het dat „ook in onze eigen Gereformeerde Kerken de eenheid onder druk staat en wantrouwen aanwezig is.” Opgeroepen wordt om „in verootmoediging onze zorgen hierover aan de Heere voor te leggen en ook te bidden voor de broeders en zusters die meenden onze kerken te moeten verlaten.”

In de brief worden de kerkenraden opgeroepen te danken voor de Reformatie in de zestiende eeuw en te „bidden voor gereformeerde belijders in diverse protestantse kerken.”

Ook christenen uit evangelische gemeenten, „van wie we niet alleen verschillen maar met wie we ook veel gemeenschappelijk hebben”, vormen een gebedspunt.