„Navolging is van theologie veranderen”
BARNEVELD - Navolging is te omschrijven als een voortdurende, levenslange bekering. Navolging is precies het omgekeerde van wat wij denken. Wij moeten, in plaats van Jezus Christus voor de voeten te lopen, Hem in Zijn voetsporen volgen. Navolging bestaat uit het sterven aan de gehechtheid tot de theologie van de glorie en een bereidheid tot aanvaarding van de theologie van het kruis.
Dit zei prof. dr. W. Verboom donderdag tijdens de jaarlijkse bondsdag van hervormde vrouwenverenigingen op gereformeerde grondslag, De dag had als thema ”Geroepen tot navolging”. Dr. W. Verboom en ds. J. A. van den Berg (Nieuw-Lekkerland) hielden tijdens de morgensessie een referaat over het thema ”navolging”.De bijna geheel gevulde Veluwehal deed voorzitster mevrouw M. H. Guijt-Guijt opmerken dat er blijkbaar veel trouwe leden waren. Vanuit het bestuur was met vreugde geconstateerd dat er ook veel jonge vrouwen aanwezig waren. De veranderde kerkelijke samenstelling heeft helaas ook wat splitsingen in sommige lokale vrouwenverenigingen veroorzaakt.
Dr. Verboom behandelde de navolging naar aanleiding van vier kernmomenten in het leven van Petrus. Bij ieder keerpunt in Petrus’ leven was sprake van een crisis, uitmondend in een verdieping in de bekering. De eerste ontmoeting van Jezus en Petrus was het eerste kernmoment. „Jezus volgen betekende voor Petrus alles verlaten en de eigen idealen opgeven. Vanaf dat moment was Petrus volger en navolger van Christus.”
Het radicale volgen van Christus bereikt zijn hoogtepunt in Petrus’ belijdenis bij Caesarea Filippi. „Direct daarna komt Petrus tot een felle afwijzing van het voorzegde lijden van Christus. In plaats van Christus te volgen, werpt Petrus zich op de meeste te zijn en zou hij Jezus willen dwingen hem te volgen. Dit verzet tegen het lijden fulmineert ten slotte in zijn bereidheid zich liever dood te vechten voor Jezus dan met Hem te sterven. In de crisis na de verloochening leert Petrus dat zijn navolging niets is.” Volgens prof. Verboom is de kern van deze geschiedenis dat Petrus zijn verkeerde theologie van de glorie opgeeft en de theologie van het kruis leert aanvaarden. „Toen pas leerde hij dat Christus in die zin onnavolgbaar is.”
Na Christus’ opstanding is Zijn eerste daad het opzoeken van Zijn ex-volgeling. „Steeds moet Petrus leren dat hij het navolgen niet onder de knie heeft. Hij moet dan leren dat hij als jood niets voor heeft op heidenen.” De laatste crisis kwam toen Petrus de kruisdood stierf. „Zo eindigt zijn leven met de letterlijke navolging van Christus. In Rome rust zijn lichaam tot opstanding bij de wederkomst. Pas dan zal zijn navolging voltooid zijn.”
Ds. J. A. van den Berg uit Nieuw-Lekkerland sprak over 1 Petrus 2:21: „Opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen.” Ds. Van den Berg wees erop dat Petrus bij navolging vooral de aandacht vestigt op het lijden. Ook de lezers van de Petrusbrief worstelden met de waaroms van het lijden. „Daarom wijst Petrus naar het voorbeeld van Jezus Christus. Wij leven in een beeldcultuur en worden overspoeld door allerlei prikkels. Daarom moeten christenen als levende brieven zijn Vooral onze jeugd heeft behoefte aan voorbeelden. Wij beperken de navolging tot geestelijke zaken, zoals evangelisatie. Maar Petrus noemt concrete alledaagse dingen als gehoorzaamheid aan overheden. Het gaat erom te lijden en onrecht te dragen om Christus’ wille.”
Vaak zegt men dat ieder mens zijn irritatie en frustraties uiten moet. Jawel, zei ds. Van den Berg, maar dan in de zin van: overgeven in de hand van God. „Als ons leven in de praktijk een verwijzing is naar Christus, dan worden we in Gods hand een instrument om dwalende schapen terecht te brengen.”
De dag werd besloten met het overbrengen van de groeten van een vrouwenvereniging uit de Hongaars hervormde kerk in Satu Mare (Roemenië).
