Veel gelijkenissen waarin de barmhartigheid van God wordt afgebeeld, stellen ons Zijn uitnemendheid in dezen voor. Gelijk zich een vader ontfermt over zijn kinderen, ontfermt Zich de Heere over die Hem vrezen. Wat is het een grote barmhartigheid dat God ons mensen, die moedwillig van Hem zijn afgeweken, een Zaligmaker in de wereld zendt.De engelen, die ook Gods schepselen zijn gelijk als wij, heeft Hij in de hel geworpen. Hij heeft hen niet de zaligheid, maar de hel bereid. Mocht de Heere niet hetzelfde doen met het menselijke geslacht, door hen te laten onder de vloek en de verdoemenis?

Wie zal zeggen: Waarom doet gij alzo? Waarom werkt U barmhartigheid? Een Zaligmaker bereidt ons de Heere God en hoe toch? Uit Zichzelf, van Zichzelf, in eigen barmhartigheid bewogen zijnde.

Eer het de mens begeerde, eer hij daar was, was reeds een Middelaar verordineerd en in de volheid van de tijd in de wereld gezonden. Het is geen engel of een overste van de engelen die de Heere daartoe zendt. Neen, er was niemand gevonden, noch in de hemel, noch beneden op de aarde, die waardig was dit werk te verrichten. Maar Hij zond zijn eniggeboren Zoon. De Zoon nam dit gewillig op zich: „Ik zal Mijn vlees geven voor het leven der wereld.” Christus is het fundament van alle genade en weldaden van God.

Roelof Pietersz., predikant te Amsterdam (”Spiegel der Barmhartigheid Gods”, 1624)