De Angelic Glory is een van de drie zeereuzen die liggen afgemeerd bij staalgigant Sidmar in het Belgische Gent. Jaarlijks bezoeken enkele honderden schepen, geladen met ijzererts en kolen, deze Belgische firma. Naast de grote hoeveelheden grondstoffen voor de hoogovens nemen de zeeschepen ook tientallen zeelui mee. De doelgroep van de stichting Lumen Maris.

Lumen Maris -Latijn voor ”licht van de zee”- bestaat vijftien jaar. De oprichters van de stichting zijn Willem en Ada van Dijk uit Terneuzen. Van Dijk, ex-godsdienstdocent, hoorde een keer over een scheepsevangelisatieproject in Amsterdam. „Toen dacht ik: Dat kunnen we hier in Terneuzen ook. Ik ben in m’n auto gestapt en naar de haven gereden. Zonder precies te weten waar ik moest beginnen. Ik had wat Bijbels en folders in verschillende talen meegenomen en ging aan boord van een zeeschip. Ik stond versteld van de openheid die er was. Die bezoekjes waren erg bemoedigend.”

Al vrij snel kregen de inwoners van Terneuzen hulp bij het vele werk. Guus Peters is vanaf 1992 actief voor de Zeeuws-Vlaamse stichting. Eerst als vrijwilliger, sinds 1 februari dit jaar als fulltime ”port missionary” (havenevangelist). Hij gaf zijn baan als WAO-controleur op en is sindsdien bijna dagelijks te vinden in de Belgische en Zeeuwse havens. Voor zijn werk is hij volledig afhankelijk van giften. Zijn vrouw Annemiek doet de administratie en zorgt voor een thuis voor de zeelieden die met Guus mee naar huis komen.

Behalve Guus en Annemiek zijn er bij Lumen Maris nog enkele vrijwilligers actief. Samen bezoeken ze jaarlijks honderden schepen die afmeren in Terneuzen, Gent en Antwerpen. „Naast de verkondiging van het Evangelie aan zeelui ondersteunt Lumen Maris ook christelijke zeevaarders”, aldus Willem. „Die zijn er redelijk veel. Vooral katholieken kom je veel tegen. Ten slotte verlenen wij ongeacht de achtergrond van mensen hulp en zijn we humanitair bezig.”

Evangelisatie
Op de Angelic Glory komt de eerste doelstelling van Lumen Maris duidelijk uit de verf. Op het Griekse schip staan enkele matrozen te kijken hoe de zeereus langzaam zijn lading kwijtraakt. Grote grijpers gooien de erts uit het ruim op een transportband, die de grauwe materie verder transporteert naar de hoogovens op het gigantische terrein van staalfabrikant Sidmar. Aangekomen in de eetzaal van het schip kijken enkele bemanningsleden nieuwsgierig toe hoe Peters een voorraad Bijbels, folders en videofilms uit zijn tas haalt. De tafel verandert in een evangelisatiekraam. Folders, Bijbels en videofilms wachten op een geïnteresseerde lezer of kijker.

Een matroos -groezelig wit T-shirt en een paarse korte broek- steekt zijn neus om de hoek van de deur. Hij lijkt te aarzelen. Peters merkt het en begint een gesprek: „Waar kom je vandaan? Hoe lang zit je al op dit schip?” Het blijkt dat de jonge Filippijn al maanden op het Griekse schip verblijft. Maar het einde van de periode zit er bijna op. Met stralende ogen: „Morgen begint mijn verlof, dan ga ik met het vliegtuig naar Manilla, terug naar mijn vrouw en kinderen. De jongste heb ik nog nooit gezien, ze is geboren terwijl ik op zee zat.” Snel loopt hij terug naar zijn verblijf om wat foto’s te halen van zijn vrouw en kinderen.

„Het beeld dat mensen van zeelui hebben, klopt over het algemeen helemaal niet”, zegt Guus. „Zeelieden zijn vaak vriendelijke, sociale mensen. Zij varen omdat ze brood op de plank moeten hebben. De gesprekjes die wij met ze voeren, zijn enorm waardevol voor ze. Op hun reis naar een Europese havenstad hebben ze vaak wekenlang geen andere mensen gezien dan de twintig andere bemanningsleden. Dat maakt het gemakkelijk om contact met zeelui te leggen. Wij kunnen dan een vriend voor ze zijn, zelfs voor vijf minuten. Het gaat erom oprecht geïnteresseerd in hen te zijn.”

Fiets
Dat Lumen Maris in een behoefte voorziet, blijkt uit de reacties die de interkerkelijke stichting via e-mails of brieven van zeelui ontvangt. In de haven van Terneuzen, niet ver van de sluizen, ligt een oranje sleepboot. Vanbuiten ziet het schip er ondanks zijn hoge leeftijd redelijk verzorgd uit. Atlas 2, staat er met grote witte letters op de boeg. Op de achtersteven prijkt de plaats van herkomst: Gdansk. De toekomst van de sleepboot is onzeker. De Atlas 2 is een van de zestien sleepboten van een rederij uit de Poolse havenstad. Sinds 9 december ligt het schip aan de ketting in de haven van Terneuzen.

Om de maand komen er twee nieuwe bemanningsleden op de Atlas 2. „Je weet nooit wat voor volk erop zit”, zegt Guus. „De ene keer zijn dat twee ongeïnteresseerden, een andere keer ontmoet je er een oprecht christen. Momenteel heb ik heel goed contact met de machinist, Janusz Kos. Ook met de kapitein, die in februari aan boord was, heb ik een bijzondere band mogen opbouwen. We ontvingen van hem onlangs een e-mail, waarin hij onder andere schrijft: „Wanneer ik terugkijk op mijn verblijf in Nederland, dat ik zag als het land dat koploper is in het invoeren van de meest goddeloze wetten, verscheen jij opeens, net als in Jesaja 44:5. De gesprekken met jou hebben mijn geloof hersteld en vernieuwd. Je bezoeken zijn niet vruchteloos geweest. Dankje voor het verstrekken van goede christelijke films en voor de fiets, die erg bruikbaar was voor ons.”

Een bijzonder plekje in Peters hart nemen schepen uit de moslimlanden Iran, Egypte, Syrië, Algerije, Turkije en Saudi-Arabië in. Het valt hem op dat de mensen aan boord van deze schepen veel tijd vrijmaken om met je te praten. „Vrijwel wekelijks heb ik goede gesprekken en krijg ik diepzinnige vragen. Verschillende bemanningsleden vroegen inmiddels om een Bijbel. Het is wonderlijk dat we in vrijheid met die moslims kunnen spreken. Helemaal als je weet dat het in sommige moslimlanden bijna onmogelijk is om over de Heere Jezus te vertellen.”

Op de kade voor de Union Moon staat een Mercedes Vito met een Pools kenteken. Een gedeelte van de bemanning rent rusteloos heen en weer. Een paar matrozen hangen wat op het achterdek. Er lijkt weinig belangstelling te zijn voor de havenevangelist. Een jonge matroos wil echter doorpraten. Het blijkt dat Bartek Lewandowski in een Engelse havenstad een Bijbel heeft ontvangen. De kaalgeschoren Pool leest er regelmatig in en wil graag meer weten. „Je merkt dat hij echte belangstelling heeft”, zegt Peters. Hij geeft de matroos een eenvoudige bijbelcursus. Blij neemt deze die in ontvangst.