Ten Brinke: „Als moslims hun dromen vertellen als feitelijke gebeurtenissen, moeten wij hen dan in de weg staan om tot Christus te komen? Criterium is wel dat hun dromen naar Christus en het Woord leiden.”

Ten Brinke (27) is op dit moment nog regioleider bij stichting Gave. Hij studeerde tropisch landgebruik aan Wageningen Universiteit en rondde onlangs de E-cursus van de CGO af.

De titel van zijn eindscriptie luidt ”Wij hebben de Heere gezien… Over het Jezus-beeld in dromen van moslims die christen werden”. De scriptie kwam tot stand onder begeleiding van drs. Nico van Steensel, die enkele jaren voor Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG) in Nigeria werkte en volgend jaar voor de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) wordt uitgezonden naar Angola.

In zijn scriptie geeft Ten Brinke een uitvoerig overzicht van de bijzondere openbaringen, dromen en visioenen in het Oude en het Nieuwe Testament. „Droomopenbaringen gelden in de Bijbel als volkomen legitiem. In het Oude Testament zien we dat God voornamelijk door middel van dromen en gezichten tot Zijn profeten spreekt. In het Nieuwe Testament worden dromen en visioenen vooral omschreven als kenmerk van de tijd van de Heilige Geest die was aangebroken. We zien dat Jezus in de dromen van ex-moslims voornamelijk te vergelijken is met de Jezus van het Nieuwe Testament: dat wat Hij in de Bijbel zegt, hoe Hij handelt en ook een aantal aspecten van hoe Hij eruitziet, vinden we terug in de dromen van ex-moslims.”

Ten Brinke interviewde enkele ex-moslims die dergelijke dromen hebben gehad. „Zo droomde de Iraanse ex-moslim Massoud dat er een man aan de deur stond, bij zijn eigen bungalow op het azc. Hij was helemaal in het wit gekleed en straalde aan alle kanten. Ik weet niet wie het was, zei Massoud, misschien was het Jezus. Toen hij de deur van zijn huis had opengedaan, zei de Man tegen hem: „Je moet een Bijbel zoeken en gaan lezen in het evangelie van Lukas, het vijftiende hoofdstuk.” Dat deed hij. Het was voor hem een geweldig hoofdstuk waarin God hem liet zien dat hij als een verloren zoon bij Hem moest terugkomen.”

Commelin

Bij meer dan 80 procent van de christenen van moslimhuize zouden dromen een rol hebben gespeeld in hun komen tot Jezus Christus. „Dat gegeven wordt ook onderkend door Johan Commelin, oud-zendingswerker van de Gereformeerde Gemeenten, die stelt dat in de meeste getuigenissen van ex-moslims sprake is van dromen of gezichten waarin de moslim een boodschap van God krijgt. Het gaat dus verder dan het tot Christus komen. De boodschap in de droom kan ook een bemoediging of aansporing zijn voor Gods kinderen.”

Op internet is inmiddels veel materiaal te vinden waarin een of meer dromen van ex-moslims voorkomen. Het beeld dat tal van moslims die christen geworden zijn ontvangen, is dat van een vriendelijke Man met halflang haar, blinkend witte kleding en een gezicht waar je wel of juist niet (door het felle licht) in kunt kijken. De Man spreekt woorden van troost en bemoediging, maar ook van proclamatie Wie Hij is en de oproep om Hem te volgen en het oude leven te verlaten. Soms strekt Hij daarbij Zijn hand uit als extra symbool van Zijn toegenegenheid. Vaak wordt er iets van zonde en vergeving genoemd. Kenmerkend zijn korte zinnen, geen lange verhalen. Ronduit opvallend zijn de citaten waarin Jezus ertoe oproept in de koran te lezen over Hem, alsook Zijn antwoord aan Mohammed dat hij ”Isa b. Maryam” (Zoon van Maria) is.

Volgens Ten Brinke is de droom op zich niet zo belangrijk, als wel de vrucht die het oplevert door een leven dicht bij de Heere. „De interviews met ex-moslims getuigen van de opzoekende liefde van God. Het gaat erom of moslims ook werkelijk tot het Woord komen en daaraan gehoorzaam zijn. Commelin zegt dat de enige toetssteen of de droom van God komt of dat de droom uitkomt, is dat de dromer Christus gaat navolgen. Voor degenen die de Bijbel niet of nog niet kennen en tot bekering komen kan God dromen en wonderen gebruiken, als Hij dat nodig acht. Moslims komen veelal uit landen waar het percentage analfabeten groot is. In Zijn roepstemmen werkt God ook buiten de bijbelse openbaring om. Blijkbaar past God Zich aan de cultuur van de mensen aan. Het is toch eigenlijk geweldig om te zien hoe God het initiatief neemt om tot de zondaar te komen, in dit geval door middel van dromen.”

Ten Brinke weet inmiddels dat zijn onderwerp gevoelig ligt. „Ik hoor nogal eens zeggen dat God door het Woord werkt en niet door dromen. Dat laatste zou zelfs de mens in het middelpunt plaatsen. Dromen van ex-moslims moeten echter niet als nieuwe heilsopenbaringen beschouwd worden, maar als de persoonlijke leiding van de Heilige Geest, gericht op het leven met God. Het initiatief van de openbaring ligt bij dromen ook bij deze machtige God. Feit is dat ik in mijn werk onder asielzoekers in Nederland verschillende mensen ben tegengekomen die dromen gehad hebben. Moet ik dat dan ontkennen? Ik heb hierdoor persoonlijke vrienden tot geloof zien komen. Als christen hebben we de opdracht naast de dromer te staan, op zoek naar Gods woorden en leiding in de droom. We belijden toch dat de Geest waait waarheen Hij wil? Dé vrucht in dromen van moslims is dat de droom naar Christus en het Woord leidt.”

Ten Brinke is recent benoemd tot gemeentestichter in Amsterdam-Noord. Hij gaat met zijn vrouw en drie kinderen een multiculturele zendingsgemeente opzetten, naar het voorbeeld van de International Christian Fellowship in Rotterdam. Het is een doorstart van de oorspronkelijke christelijke gereformeerde kerk van Amsterdam-Noord, die zich vorig jaar genoodzaakt zag te fuseren met de federatiegemeente CGK/NGK van Amsterdam-West.

Het verlaten van het werk onder asielzoekers in Kampen en omgeving valt Ten Brinke zwaar, maar hij voelt zich gedreven om de boodschap van het Evangelie in een sterk geseculariseerde stad als Amsterdam verder te verbreiden. „Mijn drijfveer is dat de Naam van God verhoogd wordt, ook in het zalig maken van moslims. Daar moeten wij niet onze stramienen overheen leggen, ook niet ten aanzien van hun dromen. Er zullen waarschijnlijk talloze moslims zijn die een goddelijke droom wel aan de kant schuiven zonder er iets mee te doen. Die zijn wellicht te vergelijken met naamchristenen die elke zondag in de kerk zitten, die wéten dat het Woord Gods bediend wordt, maar die toch koud blijven onder de prediking van de Ene Naam Jezus.”