Er zijn zo weinig mensen die zich in de tijd voorbereiden op de komst van de Zoon des mensen. Het grootste deel van de mensheid leeft onbesuisd in deze wereld daarheen, verzopen in wellust en overdaad. Zij leven alsof er nooit een oordeel te wachten of te vrezen is.Anderen hebben nog wel een uiterlijke kennis of een historisch geloof in de toekomst van de Heere Jezus. Zij zullen niet tegenspreken wat de Schrift daarvan zegt. Maar zo haast komen ze niet in wereldse gezelschappen of alle goede gedachten zijn weg. Daar wordt het hart weer met zo veel ijdelheid en zorg van het leven vervuld en men heeft met de wereld zo veel te doen dat men geen tijd over heeft. Het is als met die akker die met doornen en distels vervuld is en geen goede vrucht meer kan voortbrengen. Hoe dikwijls verleidt de duivel de mensen dat ze niet aan de dood moeten denken? Hiervan komt het ijdele leven van de wereldlingen. Hoevelen zijn zo gewikkeld in de zorgen van deze wereld dat ze nauwelijks met ernst aan deze dingen denken?

Men zegt van een zeker koning dat hij bewogen werd een christen te worden toen hij een schilderij van het laatste oordeel zag. Hoe dikwijls schilderen Gods getrouwe knechten de mensen het laatste oordeel met levendige verf af, maar moeten ze uitroepen: „Wie heeft onze prediking geloofd?”

Coenrad Mel, predikant te Herszfeld (Bazuinen der eeuwigheid, 1729)