De mens heeft geen eigen wil tot bovennatuurlijk goed. De wil kan niet door eigen kracht zichzelf openen om Christus aan te nemen door het geloof. Wanneer zij zich voor Hem opent, is dat niet door haar eigen natuurlijke kracht, maar door de kracht van God.De bewonderaars van de vrije wil spraken veel over de soevereiniteit van de wil, alsof die aan de val ontkomen was en er niet meer dan een morele overreding nodig is om hem te openen voor Christus. Dan is God niet meer nodig om een mens zalig te maken. Maar zo God u ooit gevoelig maakt voor zaligmakende bekering, zult u spoedig bevinden dat uw wil lam is voor geestelijke dingen. U zult dan roepen uit een gewonde wil, zowel als uit een duister hoofd en een hard hart. Dan zult u spoedig bevinden dat het God is „Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen” (Filippenzen 2:13).

Leer toch hieruit de noodzakelijkheid der bekering in de orde tot de zaligheid. Christus en de hemel zijn voor u gesloten totdat uw hart zaligmakend door Hem wordt geopend. O, zondaar, dat harde hart van u moet vernederd worden. Uw onbuigzame, harde wil moet gebogen worden. Al de krachten van uw ziel moeten ontsloten en voor Christus worden geopend. Hij moet in uw ziel komen, of u kunt nooit het aangezicht van God in vrede zien. Het is Christus in u, „de hoop der heerlijkheid.”

John Flavel, predikant te Dartmouth (Toetsteen der oprechtigheid, 1744)