Iemand zal denken: Is er dan voor een ware christen niet een overvloed aan beloften? Bij voorbeeld dat zij zullen bloeien als bomen bij waterbeken geplant en dat ze al groeiende zouden voortgaan in genade? U zult mij vragen: Hoe moet ik dan zulke beloften verstaan?Wel, indien een christen maar bij het licht van de Heilige Geest acht mocht geven op zijn toestand, dan zal hij moeten toestemmen dat al deze wegen van God recht en gerechtigheid zijn. De Heere is de oorzaak niet van al zulke toestanden, maar zijn eigen verdorven bestaan, waardoor hij wordt verleid.

Een mens zou zich zo gemakkelijk verheffen als hij altijd in het licht van de Heere mocht wandelen. Daarom verbergt de Heere zich wel eens opdat ook dit zou meewerken ten goede van Zijn gunstgenoten. Zij zullen bij de uitkomst echter toch zien en gewaar worden dat toen de winter van onvruchtbaarheid over hun ziel lag uitgespreid, er nochtans een groeien en een opwas in de genade was. Ook die weg van beproeving was goed, hoewel ze hun op die tijd geen zaak van vreugde was, maar, zal het goed zijn, een zaak van droefheid.

Soms handelt de Heere met Zijn kinderen als hun vijand. Wij hebben een voorbeeld in Job, met zware verdrukkingen en tegenspoeden. Maar in dit alles heeft de ziel wel toe te zien om de Heere geen ongerijmdheid toe te schrijven. Hoe donker de weg ook mag schijnen.

Jacobus Koelman, predikant te Sluis (De droeve toestand van Nederlands kerk, 1680)