Ter Schegget werd op 24 juli 1927 geboren. Hij werd in 1955 hervormd predikant in Vreeland en diende vervolgens als predikant voor buitengewone werkzaamheden op Curaçao, in Berlijn als studentenpredikant, als hoofd cursus- en conferentiewerk ”Kerk en Wereld” en als stafdocent aan de Academie De Horst.

In 1981 benoemde de hervormde synode hem tijdens de najaarsvergadering tot kerkelijk hoogleraar in Leiden. De synode van juni 1981 had reeds dr. A. A. Spijkerboer benoemd, maar deze bedankte. Dr. Spijkerboer had toen één stem meer gekregen dan dr. Ter Schegget.

Vooral vanwege het feit dat Ter Schegget bekendstond als marxistisch theoloog, stuitte de benoeming op breed verzet in de Hervormde Kerk. Leidse docenten en oud-leerlingen schreven –tevergeefs– een brief aan de synode om zijn benoeming tegen te houden. In 1978 verscheen –na eerdere voordrachten die het niet haalden– een zwartboek van de hand van de predikanten K. H. Kroon en R. Zuurmond waarin verdedigd werd dat de stroming die Ter Schegget vertegenwoordigde, gehoord moest worden aan de universiteit. Zij omschreven die stroming als „de theologie van de kerk van de armen, met een scherp bewustzijn van maatschappelijke en politieke verhoudingen.”