„De vreze des HEEREN is het beginsel der wijsheid.”

Als we het kwaad voorzien, brengen we het dichtbij. Dan zien wij onszelf staan voor de vierschaar van Gods wet en van ons geweten, om daar onszelf te oordelen, opdat wij niet veroordeeld worden, en om de straf van onze ongerechtigheid te aanvaarden, opdat we met de wereld niet veroordeeld zullen worden. Dan zoeken en vinden we de Weg waarin we kunnen vluchten van de toekomende toorn, wanneer Christus wordt geopenbaard als een Schuilplaats tegen de storm. We begeven ons met al onze smart en benauwdheid, onze belijdenissen en smeekbeden tot Hem en we omhelzen Hem als de enige Toevlucht Die God ons heeft gegeven. En als het geloof ons toegang geeft tot Zijn liefdehart, zullen we in Hem geborgen worden en onder de schaduw van Zijn vleugelen wonen tot iedere ramp voorbijgegaan is. De schrik van God in ons geweten, die een heel leger van verschrikkingen en angsten over ons brengt, dringt ons hiertoe. Deze vrees is het beginsel der wijsheid en heeft dezelfde uitwerking op ons als Gods voorzegging van de toekomstige zondvloed aan Noach. „Door het geloof heeft Noach, door Goddelijke aanspraak vermaand zijnde van de dingen die nog niet gezien werden, en bevreesd geworden zijnde, de ark toebereid” (Hebreeën 11:7). Wij zijn met dezelfde vrees bezet en vluchten tot Jezus, omdat we vrezen onder te gaan in het verderf en de verdoemenis.

_William Huntington,
predikant te Londen

(”De wijze en de dwaze maagden”, 1835)_