Het schijnt dat er toch een machtsstrijd heeft gewoed binnen Hamas over de benoeming van de opvolger van de verleden week –vrijwel zeker door Israël– geliquideerde politiek leider Haniyeh. Dat de terreurorganisatie nu gekozen heeft voor Sinwar, is in die zin opvallend omdat hij zo ongeveer de extreemste kandidaat was.

Sinwar leeft al sinds de aanval op Israël door Hamas, op 7 oktober 2023, in het tunnelcomplex dat de organisatie de afgelopen jaren gebouwd heeft in Gaza. Ondanks tien maanden oorlog heeft Israël, dat hem met stip op één heeft staan op de lijst van terroristen die ze willen uitschakelen, hem niet weten te vinden.

„Met Sinwar aan de leiding zal terreurorganisatie Hamas waarschijnlijk alleen maar extremer worden”

Tegelijk is het de vraag of iemand die zich altijd moet schuilhouden in tunnels eigenlijk wel in staat is om de terreurorganisatie te leiden. Volgens Israël is de bestuursstructuur van Hamas de laatste tien maanden zwaar beschadigd door de oorlog. Andere bronnen stellen daarentegen dat Hamas juist nog veel sterker is dan je na zo’n intensieve oorlog zou verwachten.

Ondertussen wacht Israël op de tegenaanval van de as Teheran-Hamas-Hezbollah, als vergelding voor het doden van hooggeplaatste leiders van de laatste twee organisaties. Het is niet te verwachten dat iemand als Sinwar een matigende invloed heeft op besprekingen over die tegenaanval. Met hem aan de leiding zal het beleid alleen maar extremer worden. Ook als het gaat om het bereiken van een eventuele deal over de Israëlische gijzelaars in Gaza. Dat is slecht nieuws voor de nabestaanden, die er alles aan doen om de Israëlische regering te bewegen tot een deal. Liefst vóór de gevreesde aanval van Iran en z’n terroristenorganisaties. Want die aanval zal mogelijk ook weer gevolgd worden door een vergeldingsaanval van Israël.

Het is dus van het grootste belang dat juist Israël het hoofd in zoverre koel houdt dat het bij alle acties de mogelijke gevolgen voor de stabiliteit van de hele regio in het oog houdt. Dat is geen makkelijke opgave als je als land bedreigd wordt in je voortbestaan. Het is daarbij ook belangrijk dat de Israëlische regering luistert naar de belangrijkste bondgenoot, de Verenigde Staten. Premier Netanyahu beschouwt de steun van de VS soms als vanzelfsprekend en schuift vervolgens wensen tot matiging van de VS aan de kant. Dat is niet de manier waarop vrienden met elkaar omgaan. En op de lange termijn zal het ook schadelijk zijn voor Israël zelf.