Daardoor komen meldingen van seksueel misbruik door priesters in Nederland meestal niet bij justitie terecht. In de Amerikaanse RK-Kerk bestaat zo’n instelling niet. Daar geldt de richtlijn dat bisschoppen zich moeten houden aan wettelijke bepalingen over het melden van seksuele misdrijven aan justitie. Gevallen van seksueel misbruik komen dan ook vaak voor de rechter. Amerikaanse bisdommen hebben al honderden miljoenen dollars aan schadevergoedingen moeten betalen.

De Amerikaanse bisschoppenconferentie vaardigde in 1992 algemene richtlijnen voor de aanpak van seksueel misbruik uit. Daartoe behoren onder meer het snel reageren op geloofwaardige beschuldigingen, het doorgeven ervan aan justitie, het schorsen van beschuldigde priesters en de zorg voor de slachtoffers. Niet alle bisschoppen blijken echter even ijverig te zijn in de toepassing van de richtlijnen.

De verwachting is dat het topberaad van de Amerikaanse kardinalen met de paus en hoge Vaticaanse functionarissen de aanzet zal geven tot heldere, uniforme richtlijnen.

Omdat de bisschoppen in Nederland een eigen kerkelijke aanpak van seksueel misbruik kennen, zullen ze namen van beschuldigde priesters niet snel aan justitie doorgeven, zei C. Angenent van Hulp en Recht onlangs. Van de tachtig klachten die sinds 1995 bij de stichting zijn binnengekomen, was 5 procent ongegrond. In de andere gevallen is het op een of andere manier tot veroordeling gekomen, in kerkrechtelijke of civielrechtelijke zin.

Het is bij de stichting niet bekend dat bisschoppen in Nederland priesters die zich aan seksueel misbruik schuldig hebben gemaakt, de hand boven het hoofd hebben gehouden door hen naar een andere parochie over te plaatsen. Ook zijn er in Nederland, in tegenstelling tot de Verenigde Staten en andere landen, geen beschuldigingen tegen bisschoppen zelf ingediend.