„En vreest u niet voor degenen die het lichaam doden en de ziel niet kunnen doden, maar vreest veel meer Hem Die beide ziel en lichaam kan doden in de hel.”

Mattheüs 18:28

Op betere grond zijn wij onderricht van de onsterfelijkheid van de ziel uit het Woord des Heeren, waarin ons geleerd wordt dat de mensen wel het lichaam, maar niet de ziel kunnen doden (Mattheüs 10:28), en dat de zielen van de vromen dadelijk na de dood zalig worden (Openbaring 14:13). Het was dan ook op betere grond dat Abraham, Izaäk en Jakob hier beleden dat zij maar gasten en vreemdelingen op aarde waren, naar een stad zochten die fundamenten heeft. En zo keerden zij hun aangezichten naar het hemelse vaderland. God heeft aan de braambos tot Mozes gezegd: „Ik ben de God van Abraham, van Izaäk en van Jakob.”  En nu, God is niet een God der doden, maar der levenden.

De Bijbel leert ons dat die aartsvaders nog levend zijn, hoewel hun lichamen reeds eeuwenlang in het stof der aarde begraven liggen. Laat dit genoeg zijn van het onderwerp over de ziel, waarvan de dichter spreekt. Een godvrezend mens heeft dit onderwijs nodig in elke omstandigheid van zijn aardse leven; in voor- en tegenspoed, in jeugd en ouderdom, onder het genot van aardse zegeningen zowel als in de weg van kruis en tegenspoed. Nooit kan hij zichzelf bewaren bij zijn eenmaal gedane keus, en ook niet zichzelf verkwikken en vertroosten met de genade die hij in het begin van zijn weg ontvangen heeft.

Wulfert Floor,
oefenaar te Driebergen
(”Al de eenvoudige oefeningen”, 1913).