Het bondgenootschap werd in 1949, enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog, gevormd om weerstand te bieden tegen de dreiging van de Sovjet-Unie. Aan de vooravond van de top in Washington deze week zijn de geopolitieke vraagstukken niet minder. De oorlog tussen Rusland en Oekraïne staat hoog op de agenda. China manifesteert zich als politieke en militaire grootmacht op het wereldtoneel. Het Midden-Oosten is een bakermat van instabiliteit. En de komende verkiezingen in de Verenigde Staten geven de nodige onzekerheid over de politieke verhoudingen, niet het minst binnen de NAVO zelf.

Tegen die achtergrond moet de Verdragsorganisatie proberen de gelederen gesloten te houden en daadkracht uit te stralen. Een groot aantal deelnemende landen voldoet inmiddels aan de toezegging om minimaal 2 procent van het bruto binnenlands product te investeren in de krijgsmacht. En er zal scheidend secretaris-generaal Stoltenberg veel aan gelegen zijn de top tot een goed einde te brengen, voordat hij het stokje overdraagt aan zijn opvolger, Rutte.

Een van de belangrijkste agendapunten in Washington is een nieuw steunpakket voor Oekraïne. Ondanks alle militaire en humanitaire hulp aan het land in oorlog, is die steun nog altijd niet structureel. Daar moet de top in Washington verandering in aanbrengen, en dat is de hoogste tijd. De Russische inval van Oekraïne vormt een rechtstreekse bedreiging voor de stabiliteit in Europa. Het is daarom te hopen dat alle NAVO-lidstaten zich in Washington achter het langjarige steunpakket scharen.

Nederland gold lange tijd als een van de belangrijkste supporters van Oekraïne, met de levering van miljarden euro’s aan militair materieel. Na de verkiezingen was die steun ineens een stuk minder vanzelfsprekend. Het is daarom een goed signaal dat de ministers Veldkamp (Buitenlandse Zaken) en Brekelmans (Defensie) afgelopen weekend, vóórdat ze naar Washington reizen, eerst een bezoek brachten aan de Oekraïense steden Kyiv en Odesa. Het nieuwe kabinet laat daarmee zien de rol van bruggenbouwer te willen blijven spelen.

Intussen blijft de geopolitieke situatie onverminderd complex. Rusland zoekt toenadering tot Noord-Korea, China probeert zijn invloed te laten gelden, en de afgelopen dagen wierp de Hongaarse premier Orbán zich ineens ongevraagd op als bemiddelaar, met bezoeken aan Kyiv, Moskou en Peking. In dat krachtenveld moet de NAVO in Washington de rijen gesloten zien te houden. Daarbij helpt het om scherp te blijven onderscheiden wie de agressor is, en wie het slachtoffer. Die laatste verdient, ook na bijna 900 dagen oorlog, alle mogelijke steun.