„Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen.”

Ja, het is de Vader Die het heilsplan, bij Hem beraamd en klaargemaakt, aan zondaren laat bekendmaken en aanbieden. Immers, zo zegt Paulus: „Alle deze dingen zijn uit God, Die ons met Zichzelf verzoend heeft; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd; zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade: wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen” (2 Korinthe 5:18-20).

In het voorbijgaan mag ik niet nalaten op te merken dat God in Zijn nodiging aan zondaars hier wordt aangemerkt als een Heere en Koning, Die macht en recht heeft om gehoorzaamheid aan Zijn roeping te eisen. Geen wonder: als Hij Heere en Maker van alle schepselen is, dan moet Hem alles wat in hemel en op aarde is als eerste oorzaak eerbiedigen. Zijn bevelen behoren dan als de geheiligdste wetten, Zijn nodigingen als de grootste neerbuigingen van een onbegrijpelijke mensenliefde te worden aangezien en dus een bereidwillige gehoorzaamheid bij het schepsel teweeg te brengen.

Dit blijkt nader als wij de personen zien die in de gelijkenis in Lukas 14 genodigd worden. Zij worden eerst in het algemeen vermeld: dat waren er velen. Dan vinden wij ze nader beschouwd in hun onderscheiden karakters. Zij die het eerst genodigd waren hadden meer aanzien, maar bleven weigerachtig. De tweede waren van geringer aanzien, maar schijnen ook op dezelfde plaats te moeten worden gezocht waar de eerstgenoemde genodigden zich bevonden.

Theodorus Adrianus Clarisse,
predikant te Amsterdam

(”Een drietal leerredenen, Lukas 14:15 tot en met 24”, 1779)