Rondje Krimpenerwaard
De Krimpenerwaard is de polder waar ik in mijn jeugd vaak rondzwierf. Er is een groot verschil tussen toen en nu: veel van de kades die toen ondoordringbaar waren, zijn nu te bewandelen.
Eerst maar even wat bekennen: deze Kievitroute heb ik niet in zijn geheel gelopen. Delen ervan heb ik op verschillende tijdstippen wel bewandeld, en elk stuk heeft zijn eigen charme.
Verder ben ik niet in Haastrecht begonnen. Dat heeft alles met mijn nieuwsgierigheid te maken. Vanwege familiebezoek rijd ik regelmatig over de Beijersche brug richting de buurtschap ’t Beijersche, tussen Berkenwoude en Stolwijk. Tegenover deze ophaalbrug ligt een wandelbruggetje naast de Goudseweg, de fietsroute tussen Gouda en Stolwijk. Dat bruggetje triggerde mijn nieuwsgierigheid: wat zou er aan de overkant te zien zijn?
Op een vrijdagmiddag wil ik het weten. Ik parkeer mijn auto in de Beijersche Bocht, trek mijn wandelschoenen aan en steek het bruggetje over.
Het lijkt wel alsof ik in een groene oase ben beland. Op de begroeide kade is een smal paadje gemaaid. Links het ondoordringbare struikgewas, met daarin fluitende vogels zoals de tjiftjaf, de fitis en de vink. Aan de andere kant een sloot met in de bermen planten zoals fluitenkruid, koolzaad en gele lis.
In dit eerste stukje kom ik de enige wandelaars tegen van deze hele middag. Verder zijn er boeren op hun trekkers bezig met het gras te maaien en te schudden.
Bij wandelknooppunt 78 stuit ik op een hek dat potdicht zit. In de verte zijn twee molens te zien: links een complete met wieken. Dat is de Boezemmolen nr. 6, eigendom van het Zuid-Hollands Landschap. Rechts het restant van een wipmolen uit 1473.
Op het hek zijn bordjes bevestigd met de tekst: ”Geen toegang van 1 maart tot 1 juli i.v.m. broedende vogels”. Er zijn inderdaad veel weidevogels te zien en te horen: enkele kieviten, waar deze route naar vernoemd is, en grutto’s en scholeksters.
Een paar kauwtjes vliegen in de buurt. Verderop proberen twee kraaien met veel lawaai een buizerd weg te jagen. Dat de weidevogels last van deze zwarte rovers hebben, blijkt als ik linksaf toch verder kan. Een kievitsei ligt opengepikt op het paadje.
De meerkoet die 100 meter verderop op het nest zit te broeden, lijkt vast van plan haar eieren tot het uiterste te beschermen. Hoe dichtbij ik ook kom om een foto te maken, de vogel verlaat het nest niet.
De mooiste stukken van de Kievitroute zijn de onverharde wegen zoals het nu beschreven gedeelte. Daar zijn geen fietsers of auto’s en loop je dus grote stukken alleen. Maar om het ene onverharde stuk te verbinden aan het andere, is het onontkoombaar dat je ook over verharde wegen loopt. Hoewel het daar ook mooi kan zijn.
