„Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwheid des Geestes, en niet in de oudheid der letter.”

Al Gods handelingen met het oude Israël hadden alleen gediend tot een schilderij van Zijn geestelijke handelingen en regering van het ware Israël onder het Evangelie. Het hele Oude Testament met zijn ganse bedeling, hoe wijd uitgestrekt die ook mag zijn, is niet anders geweest dan een zeer kunstige, schaduwachtige afbeelding van het Nieuwe Testament. Het ene is de schaduw, het andere het lichaam.

Dit is de sleutel, waarmee wij, in het licht van de Heilige Geest, de beide testamenten moeten openen en waarlangs wij tot een ware kennis van Gods hele raad moeten komen. Het Oude Testament is de bediening der letter; het Nieuwe Testament is de bediening van de Geest. Dat leert ons ook de apostel, als hij zegt: „Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwheid des Geestes, en niet in de oudheid der letter” (Romeinen 7:6).

Daar ziet de apostel ook in de eerste plaats op de ceremoniële wet van het Oude Testament, waarvan de gelovigen nu vrijgemaakt zijn door de Geest van het Evangelie. Op die grondslag is er dan niets lichamelijks of letterlijks onder het Oude Testament in Gods ganse regering van Zijn volk Israël toentertijd geweest wat nu zijn geestelijke waarheid of vervulling niet heeft in Christus’ regering van Zijn gelovig volk onder het Evangelie.

_Theodorus van der Groe,
predikant te Kralingen

(”Het juk afgenomen”, 2003)_