Het eerste rood gemarkeerde paaltje staat bij de parkeerplaats van Kwintelooijen. De route voert langs een met bomen omzoomde en met gras begroeide open plek. Het pad waar ik met mijn hond loop, is door de regen modderig en vies. Gelukkig schijnt de zon. Dat hebben meer mensen opgemerkt, want verschillende wandelaars met kinderen of honden genieten op het gras van het mooie weer.

’s Zomers is het gebied een populaire recreatieplaats voor dagjesmensen. Er zijn ook een mountainbikeroute en een motorcrossbaan.

Kwintelooijen is een oude zand-
afgraving. Van 1950 tot 1990 won de firma Van Schoonhoven zand in het gebied. Er zijn ook prehistorische vondsten gedaan. De grond was tot 1990 eigendom van de families Kwint en Looijen. Daar komt de naam Kwintelooijen vandaan.

Het landschap is behoorlijk heuvelachtig en tijdens de wandeling komen we langs een steile zandberg, die populair is bij de jonge wandelaars.

We passeren een wildrooster. Het bordje dat erbij staat, geeft aan dat er runderen van het herefordras in het gebied grazen.

Na het rooster loopt de route via een lange, 169 treden tellende trap omhoog. En dat is niet niks. Het beklimmen van de grote trap doet een appel op mijn conditie. Ik krijg het warm door de klim en baas en hond hijgen als een postpaard.

Halverwege de trap is strategisch een plateau met een bankje geplaatst. Vermoeide klimmers kunnen daar uitpuffen en van het uitzicht genieten. Ik besluit echter om mezelf en m’n hond te vermannen en in één keer naar het eind te klimmen. Daar zullen vast ook wel bankjes staan om uit te rusten.

Boven aangekomen staan er inderdaad bankjes, maar ze zijn bezet door andere vermoeide wandelaars. Gelukkig is het uitzicht staand ook schitterend. Dat reikt over het natuurgebied, en nog verder over de Gelderse Vallei. Het zicht op heide en glooiende zandheuvels maakt de klim zeer de moeite waard.

We blijven de rode routepaaltjes volgen. Af en toe vergt dat enig kunst-en-vliegwerk, omdat de regen sommige plekken tot een modderpoel heeft gemaakt. Het kwetteren van vogels en het zachte ruisen van de wind maken dat dit deel van de route heel rustgevend is.

Vanaf hier wandelt het fijn, mede omdat we nu gestaag bergafwaarts gaan.

Het laatste gedeelte van de route gaat langs wat omgevallen bomen, totdat we, opnieuw via een modderpoel, weer bij de parkeerplaats uitkomen.