Yuichi, heet de maker van deze foto. En juichen deden ze, de afgestudeerden van de Nationale Defensieacademie in Japan zaterdag tijdens hun diploma-uitreiking.

Vingen ze allemaal hun eigen pet weer? „Ze lijken allemaal op elkaar”, bromde de Khoisan –vroeger Bosjesman genoemd– die me in oktober tijdens het koninklijk staatsbezoek in Kaapstad aansprak omdat hij me met onderwijsminister Dijkgraaf verwarde. Bij mensen van andere huidskleur kan de gedachte bovenkomen: hoe houd je ze uit elkaar… Onderling zal er meer oog zijn voor variatie. En zo zullen ook niet alle Japanse hoofden even groot zijn en is het ongetwijfeld handig je eigen pet weer op je hoofd te kunnen zetten zonder dat er eerst een ruilbeurs nodig is.

De kadetten weten waarvoor ze zijn opgeleid. Volgende maand neemt Japan deel aan een internationale top vanuit „een vurige en vastberaden toewijding aan gedeelde democratische waarden en een gedeelde visie op een vrije en open Stille en Indische Oceaanregio”. Klare taal in een regio waar niet elk regime iets heeft met democratisch, vrij, open en dat soort termen. Noord-Korea dat zit te oefenen met „supergrote” lanceerinrichtingen voor raketten, China dat zich erg bezighoudt met zijn positie binnen de wereld. Waarom proberen landen niet gewoon vredige buren te zijn in plaats van elkaar vliegen af te vangen?

Voorlopig hebben deze aanstormende militairen een persoonlijk succes behaald. Niet ten koste van de buren om hen heen. Zeker niet als elk tevreden is met een pet die past.