De suikerprijzen zijn vorig jaar flink omhoog gegaan omdat twee belangrijke suikerlanden, Thailand en India, in de zomer last hadden van tegenvallende oogsten door extreme droogte. De cacao-oogsten in de twee belangrijkste productielanden Ivoorkust en Ghana vallen volgens Schreijen en Menkveld tegen door slecht weer en zieke cacaobomen.

Ondanks de dalende suikerprijzen duurt het een paar maanden voordat dit in de schappen te merken is, zegt Menkveld. Volgens haar staan chocoladefabrikanten wel steeds meer onder druk om de prijzen niet te veel op te laten lopen, om te voorkomen dat hun producten minder worden verkocht. „Fabrikanten kijken hoe ze goedkoper, energiezuiniger en efficiënter kunnen produceren om de prijs van een reep omlaag te krijgen.” Ze denkt echter niet dat chocola er komende tijd veel goedkoper op wordt.

Ook regulering rondom duurzaamheid en ontbossing vanuit de EU zorgen voor structureel hogere cacaoprijzen, zegt Schreijen. De cacaoprijzen op de grondstoffenmarkt zijn sinds begin vorig jaar 70 procent gestegen en sinds begin 2021 werd cacao zelfs twee keer zo duur.

Om deze redenen is chocola in de supermarkt volgens de sectorspecialist 7 procent duurder geworden vergeleken met begin vorig jaar en 23 procent duurder dan drie jaar geleden. Paaseitjes zijn in een jaar tijd met gemiddeld 10 tot 15 procent nog harder in prijs gestegen. „Paaseitjes zijn een soort impulsartikel. Mensen willen ze hebben en weten niet meer hoeveel ze daar vorig jaar voor hebben betaald. Dat maakt de prijsstijging net iets makkelijker door te voeren”, aldus Schreijen. Bij huismerken spelen grondstoffenkosten een belangrijkere rol voor de prijzen in de schappen, omdat de consument daarbij niet betaalt voor het merk.

De cacaoprijzen staan inmiddels op een recordhoogte, aldus Geijer. „Dat is voor mij een indicatie dat inflatie voor chocolade nog wel even aanhoudt.” Hij ziet verder dat producenten ook inspelen op prijsstijgingen door verpakkingen vaker te verkleinen van bijvoorbeeld 250 gram naar 200 gram.