Vrijwel iedereen kan zich nog herinneren hoe ruim drie jaar geleden colonnes tractoren over de snelwegen richting Den Haag trokken. De plannen om vanwege de stikstofproblematiek de veestapel te halveren, waren de lont in het kruitvat.

In de loop van de tijd kanaliseerde het boerenprotest zich in de Boer Burger Beweging van Caroline van der Plas. Met het parkeren van haar tractor op het Binnenhof hadden de boeren een markant en vurig pleitbezorgster in Den Haag gekregen. De geest van protest luwde, al bleef de problematiek van de boeren onopgelost.

Dat laatste is dan ook de oorzaak voor de nieuwe acties. Ze komen niet voort uit onwil van de boeren om iets te doen aan het stikstofprobleem en andere zorgen omtrent milieu. Maar de agrariërs willen werkbare oplossingen die hen ook in de toekomst in staat stellen hun bedrijf voort te zetten. Noch Den Haag, noch Brussel komen echter met concrete en aanvaardbare voorstellen. Die martelende onzekerheid stelt het geduld van de boeren ernstig op de proef. De acties tonen aan dat dit opraakt.

Dat het water bij de boeren aan de lippen staat, moge duidelijk zijn. En dat ze moe zijn van het eindeloos praten zonder resultaat is begrijpelijk. Dat ze daarom hun stem verheffen, is verklaarbaar.

Tegelijk kan wel de vraag worden gesteld of de acties die ze nu voeren passend en toelaatbaar zijn. In de achterliggende dagen zijn er protesten geweest waarbij de veiligheid van henzelf en van medeburgers ernstig in gevaar kwamen. Op snelwegen zijn verkeersincidenten geweest, waarbij de schade niet beperkt bleef tot blik. Er vielen ook gewonden.

Dat kan en mag niet de bedoeling zijn. Daar nemen de boeren risico’s die onverantwoord zijn. Ze leveren niet alleen gevaar op voor medeburgers, maar ze zullen uiteindelijk ook hun zaak niet dienen. Wat als er echt slachtoffers vallen? Dan zal de beschuldigende vinger vooral uitgaan naar de actievoerders. En terecht.

Evenzo is het afkeurenswaardig dat er dreigementen zijn geuit richting politici en minister Adema. Onbegrijpelijk is dat Van der Plas die niet publiek wil afkeuren. Van een politica mag anders worden verwacht, zeker van iemand die mee wil gaan doen in de regering. Terecht dat ze daarop door Omtzigt en Yesilgöz is aangesproken.

Ons land kent het demonstratierecht. Daardoor kunnen inwoners hun ongenoegen laten blijken. Dat is een groot goed in een democratie. Maar die demonstraties zijn wel aan regels gebonden. Laten de boze boeren daar vooral rekening mee houden.