Is er hoop na de Kamerverkiezingen?
Is er hoop na de laatste Tweede Kamerverkiezingen? Menigeen kijkt na de verkiezingsuitslag vertwijfeld om zich heen; anderen zijn optimistisch: eindelijk is er hoop.
Op de dinsdagmiddag na de verkiezingen was ik met een paar collega’s van de redactie politiek aanwezig bij de residentiepauzedienst. Deze bijeenkomst wordt elke derde dinsdag van de maand gehouden in de Waalse kerk in hartje Den Haag. Alleen al wat dralen rond de meer dan 200 jaar oude kerk is de moeite waard. Neem de Franse Bijbelteksten die boven de drie ingangen staan; verkondiging vindt al plaats voor de bezoeker de kerk binnengaat. ”Venez à moi vous tous qui êtes fatigués et chargés et je vous soulagerai” – ”Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven”, en ”Je suis la chemin, la vérité et la vie” – ”Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”, woorden die in het Frans bijna nog rijker en genadiger klinken dan in het Nederlands.
Doel van de diensten is voorbede te doen voor „de overheid, ons koningshuis en het Nederlandse volk”. De Bijbel ging er open die dinsdagmiddag 28 november, er was een overdenking door de christelijke gereformeerde predikant ds. W.J. van Gent, een toespraak door SGP-leider Chris Stoffer, we zongen en baden. Het uur was een oase in een bruisende stad, een rustpunt in een volle agenda, een pleisterplaats na politiek turbulente weken.
”Hoop na de verkiezingen” was het thema van de dienst. PVV-leider Geert Wilders nam het woord hoop zelf op de lippen op de verkiezingsavond: „De hoop van Nederland is dat de mensen hun land weer terugkrijgen. Dat er iets aan de asieltsunami wordt gedaan, dat ze meer geld in hun portemonnee krijgen.” Ds. Van Gent legde de vinger bij de tijdelijkheid van deze hoop. Die houdt op als het leven eindigt. De politieke geschiedenis leert zelfs dat de hoop van kiezers slechts een reikwijdte heeft van een enkel jaar.
Bij een open Bijbel klonk de vraag of dit de hoop is die Nederland nodig heeft. Met de woorden uit de toespraak van Stoffer: „Laten we zien op die opperste Leidsman: Jezus Christus. Er is persoonlijke hoop voor zondaren op terugkeer naar God de Vader. Er is ook voor ons land hoop op terugkeer naar God en naar Zijn Woord.”
Er is hoop, zo vast en zeker. Hoe komt het toch dat ik vaak zo bezig ben met deze wereld, met het hier en nu? Met eigen belangen? Met geld, spullen en mijn agenda? Hoe komt het dat ik voor de toekomst van Nederland vooral kijk hoe de formatie verloopt? Is de diagnose dat mijn wandel vaak niet in de hemel is en dat ik mijn schat vaak wel op deze aarde verzamel? En dat ik te weinig zie op Jezus, Die met eer en heerlijkheid gekroond is en Die alles in Zijn genadige handen heeft; Die Zichzelf gaf aan een wereld verloren in schuld; Die Zichzelf vernietigde en vernederde; Die de dood overwon en Die onze Hoop is?
We zongen ons tijdens de residentiepauzedienst de hoop te binnen, met de woorden van Psalm 27:7 in de berijming van ds. C.J. Meeuse: „Wacht op de Heere, wees met moed vervuld. Zijt sterk in ’t hopen op Hem, Die hoort.”
De auteur is adjunct-hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad.
