„Bekleed zijnde met lange witte klederen.”

Witte klederen waren gebruikelijk in verschillende gevallen en met een verschillend doel. Het geestelijk sieraad van Gods kinderen, bestaande in rechtvaardigmaking en heiligmaking, wordt in de Heilige Schrift dikwijls voorgesteld onder het zinnebeeld van een kleed en in het bijzonder ook van een wit kleed. Hierdoor moet men het sieraad van de gelovigen verstaan, zoals zij volmaakt zijn in de heerlijkheid. Zo drukken deze witte klederen uit: de volmaakte heiligheid, vrede, heerlijkheid, vreugde en overwinning van de gezaligden voor de troon. Witte klederen zijn een zinnebeeld van reinheid, zuiverheid en heiligheid. Daarom worden zij ook in Openbaring 19 verklaard als „de rechtvaardigmakingen der heiligen”. En daarom wordt ook gezegd dat zij wit gewassen waren in het bloed van het Lam (Openbaring 7:14). Zo wordt door de witte klederen afgebeeld de volle rechtvaardigmaking en de volmaakte heiligmaking van de gezaligden in de hemel.

Zo kunnen we deze witte klederen ook zien als een priesterlijk gewaad van deze verheerlijkten in de hemel. Want zij zijn nu gemaakt tot priesters voor God en de Vader. Want ook de priesters in het heiligdom waren bekleed met witte linnen rokken en klederen, wanneer ze voor de Heere stonden en Hem dienden. Witte klederen zijn ook een zinnebeeld van vrede, in het bijzonder ook de lange klederen, die op de volmaakte staat van vrede van de gezaligden voor de troon wijzen.

Abraham Hellenbroek,
predikant te Rotterdam

(”Bijbelse Keurstoffen”, deel 2; 1738)