Mevrouw J. Wolswinkel, coördinator gastopvang in Veenendaal, noemde dit voorbeeld zaterdag op de nazorgdag in het Missionair Diaconaal Centrum (MDC) De Herberg in Oosterbeek.

Het is volgens haar niet altijd zo dat iemand professionele opvang nodig heeft; soms gaat het erom dat hij of zij even afstand neemt van de thuissituatie. Daarvoor kan iemand naar De Herberg of opgevangen worden in een gastgezin. Landelijk zijn er naast De Herberg diverse gemeenten die de mogelijkheid bieden van gastopvang. De achtergronden voor de opvang zijn heel divers. Psychische problemen, depressies, huwelijksproblemen, gezinscrises.

„Ook voor kinderen kan het nodig zijn dat ze enige tijd in een ander gezin worden opgenomen. Een gastgezin is een gewoon gezin en beslist geen modelgezin. Uiteraard moet het hele gezin erachter staan en moet de gast gewoon in het geheel meedraaien en bij alles betrokken worden.”

Wolswinkel noemde enkele voorbeelden die zij in de praktijk meemaakte, zoals kinderen met gedragsproblemen die thuis niet meer functioneren. „Soms moet zo’n kind meerdere kortere periodes opgenomen worden om de ouders te ontlasten. Ook bij langdurige ziekte kan het nodig zijn om de kinderen even uit die situatie te halen.”

Volgens Wolswinkel leiden echtscheidingen er soms toe dat een van beide partners moet worden opgevangen, soms heel praktisch omdat er geen huisvesting is. Daklozen worden echter niet opgevangen. „De opvang duurt niet langer dan zes weken. In die periode is er altijd begeleiding beschikbaar. Dat is echter geen therapeutische behandeling. Gastopvang is vooral laagdrempelig.

Dat neemt niet weg dat er ingegrepen wordt wanneer blijkt dat de problemen groter zijn dan verwacht. Zo bleek tijdens de opvang dat een meisje een persoonlijkheidsstoornis had, wat niet eerder was ontdekt. Professionele begeleiding is dan alsnog noodzakelijk.”

De directeur van De Herberg, A. van Laar, belichtte de bijbelse grond voor het werk van De Herberg. In Romeinen 15:7 wordt gesproken over het elkander aanvaarden „zoals Christus ons aanvaard heeft.” „Aanvaarding roept ook ergernis op. Denk aan de oudste zoon uit de gelijkenis. Alleen bij de Heere Jezus wisten de mensen die Hem nodig hadden zich werkelijk aanvaard. En zoals Jezus het verlorene aanvaardt, zo dient ook onze houding naar onze hulpvragende medemens te zijn.”

Vanuit die opdracht is volgens hem ook De Herberg ontstaan. Het centrum, onderdeel van de Hervormde Bond voor Inwendige Zending (IZB), heeft twee doelen: mensen daar op verhaal laten komen en de gastvrijheid in de gemeente bevorderen.

Het centrum is met de inzet van veel gemeenteleden totstandgekomen. Vrijwilligers spelen nog steeds een onmisbare rol in de dagelijkse gang van zaken. „Niet alleen om financiële redenen. De onbaatzuchtige houding is een groot goed en leidt ertoe dat de gasten zich de moeite waard vinden. Iets wat ze hard nodig hebben in hun verstoorde levenssituatie. Het gaat om mensen die op zoek zijn naar houvast, innerlijke genezing en geloofsopbouw.”

Van Laar noemde het voorbeeld van een vrouw van wie de echtscheiding een feit was, terwijl ze dat onmogelijk kon aanvaarden. Ook de reacties in haar gemeente droegen eraan bij dat deze vrouw in een isolement raakte en hulp zocht.

Van groot belang is de samenwerking met de plaatselijke gemeente. „Zonder die samenwerking kan de hulp niet goed functioneren. Er is altijd contact met de predikant van de gast, vooral om de terugkomst in de thuissituatie goed te laten verlopen.”

Verwijzende instanties voor de opvang zijn Eleos, Stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn (SGJ) en de plaatselijke gemeente.