De ziekte veroordeelde haar tot een leven als hoogbejaarde, alle dagen zittend in haar rolstoel, en toekijken hoe het leven aan haar voorbijtrekt. Vriendinnen kwamen in het begin nog wel langs, vertelt ze, maar dat is al een tijdje niet meer. Zelf eten lukt haar niet, ’s avonds naar bed gaan en er ’s ochtends weer uitkomen kan alleen dankzij tilwerk van haar vader.

Daarmee is dit verhaal niet klaar. Gelukkig niet. Zinha is een van de vijfhonderd gehandicapten die de Stichting Kimon op haar lijst heeft staan om hen te helpen. Bijzonder is dat de drijvende kracht hierachter, Gerda Klaver, het binnenland van Guinee-Bissau intrekt om deze jongeren hoogstpersoonlijk op te zoeken. Loketwerk –„wie is de volgende”– is aan Gerda niet besteed. Dat is maar goed ook, want gehandicapten worden in dit land weggestopt en achtergehouden. Plaatselijke vrijwilligers zijn het antwoord op dit grimmige verstoppertje spelen, en zo bij uitstek de oren en ogen voor Gerda en haar team.

En zo kwamen we na een stevige tocht ook bij Zinha terecht. Haar ouders toonden zich dolblij met Gerda’s komst, want ze weten zich geen raad met hun dochter. Voor Gerda is één ding helder: hier is werk aan de winkel. Niet door een duur gebouw neer te zetten, wel om een netwerk van mensen te vormen rondom Zinha. Voor het oog niet indrukwekkend, maar voor haar ontzettend waardevol. Kansen biedt ook het kerkje in het dorp. We schrikken als blijkt dat gemeenteleden nog niets voor Zinha betekenen. Dat moet anders, vindt ook Gerda. Om te beginnen wordt afgesproken dat Zinha voortaan ’s zondags wordt opgehaald voor de kerkdienst.

Die middag werd niet alleen Zinha van haar eenzame leventje bevrijd. Ook voor leden van de plaatselijke kerk werd veel anders. Ze leerden omzien naar hun naaste.

actie.rd.nl voor details kosten