Naar vluchtelingen op de vuilnisbelt
Pracht en praal. Anders is het Grand Palace in hartje Bangkok niet te omschrijven. Op deze vrijdag struinen bezoekers uit binnen- en buitenland langs het paleis van koning Rama X en het bijbehorende tempelcomplex. Het enorme terrein en de gebouwen stammen uit 1782. Er staat 1900 meter muur omheen. Militairen bewaken de boel.
Omdat er op het terrein kledingvoorschriften gelden (geen korte broek voor heren, dames in jurk of rok) vallen de predikanten A.A. Brugge en A.A. Egas nauwelijks uit de toon. Ze gaan samen op de foto voor het paleis. Ds. Egas: „Deze mooie gebouwen vol met bladgoud vullen een leegte. Het moet de onaanraakbaarheid van het koningshuis benadrukken. Boeddhisme is de staatsgodsdienst. Er zijn maar een paar procent christenen in Thailand, voornamelijk inwoners van Chinese afkomst.”
Een paar straten verwijderd van het paleis liggen mensen op straat. Huisjes hangen als bouwvallen aan elkaar. Rijkdom en armoede liggen dicht bij elkaar in Thailand. Om maar te zwijgen van de omstandigheden op een uur vliegen verderop. Daar, in de buurt van de stad MaeSot, huizen vluchtelingen uit Myanmar. Ze zijn ondergebracht in huizen van golfplaten of wonen op een afgedankte vuilnisbelt.
Ds. Brugge valt op de vuilnisbelt vooral de stank op. „Dat zit nog dagenlang in je neus.” Ook het feit dat mensen lijm snuiven om al de leegte en uitzichtloosheid te verdrijven, grijpt hem aan. „En zie de moeder die de hele dag haar kind maar aan de borst houdt om van het voortdurende gejengel af te zijn.” Op de vuilnisbelt wonen 270 gezinnen. „Ze zijn niemand.”
Modderig
Onder de vluchtelingen uit Myanmar is een grote groep Lisu-minderheden. Ds. Egas: „Bonisa heeft veel evangelisatiemateriaal in de Lisu-taal. Daarom helpen we de Lisu’s in Thailand en Myanmar. Dat gebeurt via predikant Chang die zich daar met vrijwilligers voor inzet. Er is behoefte aan primaire levensbehoeften.”
Over een modderige weg –het heeft de afgelopen nacht flink geregend– gaat predikant Chang voor naar een hutje van takken. Daar woont HinePai, een vrouw van honderd jaar oud. Ze is boeddhistisch opgevoed, maar op latere leeftijd christen geworden. Ze zegt het goed te hebben ondanks de barre omstandigheden en op Jezus te zien. Dominee Chang klaagt ook niet. Hij put kracht uit de Bron. „Jezus heeft gezegd: zo iemand achter mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op en volge mij.”
Twee bestuursleden van de stichting Bonisa, ds. A.A. Brugge (gereformeerde gemeente Geldermalsen) en ds. A.A. Egas (christelijke gereformeerde kerk Damwoude) zijn op bezoek in Azië in het kader van het 50-jarig bestaan van Bonisa volgend jaar. Journalist Riekelt Pasterkamp reist mee en doet verslag. Deel 2: Tegenstellingen in Thailand.
